ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομίζω ότι είμαι ακριβώς αυτό, πολύ καλή καταλάθως. Νιώθω πολύ μπερδεμένη και αληθεια δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω τις πιο πολλές καταστάσεις. Δεν είναι ότι μου λείπει αυτοεκτιμηση, ούτε ότι είμαι φυγόπονη για να μου αρκεί το βόλεμα. Εκτός αυτού είμαι από τα άτομα που δεν κρατάνε τίποτα που τους ενοχλει μεσα τους και δεν αποφευγω την συγκρουση (αντιθετως ζω για το δραμα :P). Θέλω πάντα να κάνω το σωστό και το δύσκολο αλλά αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι αυτό. Πολλές φορές βρίσκω τον εαυτό μου να έχει επενδύσει πολύ χρόνο και προσπάθεια σε άτομα που δεν το αξίζουν χωρίς καν να το καταλαβαίνω. Έχω δυστυχώς ή ευτυχώς τεράστια ενσυναίσθηση και την τάση να ερμηνευω τις πράξεις των ανθρώπων καλοπροαίρετα. Δίνω τεράστια κατάνοηση και υπομονη αλλά στο τέλος βλέπω ότι οι άλλοι δεν θελουν να προσπαθήσουν το ίδιο για μένα . Δεν τους κατηγορω, ίσως έχουν αλλες προταιραιοτητες ή δεν τους εμπνεω αλλά για κάποιον λόγο κάθε φορά πιστευω ότι ο ανθρωπος απεναντί μου αυτήν την φορά όντως το αξίζει. Το ίδιο κάνω και με τον εαυτό μου, πολύ σπάνια με κατηγορώ και πολύ σπάνια απορρίπτω κομμάτια μου. Πριν διώξω κάποιον απο την ζωή μου εξαντλώ κάθε περιθώριο όχι γιατι δεν σεβομαι τον εαυτό μου, αλλά γιατι δεν μου αρέσει να τα παρατάω. Αρνουμαι να φυγω αν δεν δώσω πρώτα τον καλύτερο εαυτό μου και έτσι μένω κολλημενη σε καταστασεις που δεν με ευνοουν. To γελοίο είναι, ότι κάθε στιγμη νιωθω γαμάτα γιατι νομιζω ότι κάνω αυτό που πρέπει. Μήπως πρέπει να γινω λιγότερο ανεκτικη και πιο απαιτητική? H θα το βρω στην πορεία? Mόνο 18 είμαι!