ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ώρα 4 παρά και αντί να κοιμάμαι..πάλι σκέφτομαι.Είναι πάλι αυτές οι στιγμές σαν ταινία μέσα στο κεφάλι μου και μια αίσθηση από τραγούδια σαν το Τhe end των Doors...Είσαι μακρυά..μα μέσα μου..Ψάχνω αυτό το σκοινί που θα με τραβήξει μακριά από τις σκέψεις που με τρώνε όπως το θαλασσινό νερό τον βράχο.Έχουν γίνει πια χειμώνες τα καλοκαίρια μου και το ηλιοβασίλεμα μου θυμίζει όλα αυτά που ζήσαμε.Μια τόσο δα στιγμή περνά μπροστά μου... Είμαστε μαζί..Σε εκείνο το πεζουλάκι, εγώ κρυώνω και εσύ με αγκαλιάζεις σαν να είμαι όλη σου η ζωή. Και μετά με φιλάς...Δε θέλω τίποτα άλλο..Ξαφνικά κάποιος μου την αρπάζει αυτή τη στιγμή...Είναι το τώρα..Όλο αυτό είναι ένα γυαλί που έσπασε και εγώ κάθομαι εδώ και κοιτάω τα θραύσματα...Τα παίρνει ο χρόνος σαν αέρας που φυσάει..Μα είμαι ακόμα εδώ και πουθενά. Είσαι εκεί και κάπου.........