ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.7.2021 | 15:56

Κάνε καλό να δεις καλό.

Χθες έγινε κάτι το οποίο με συγκίνησε ιδιαίτερα, και θέλω πολύ να το μοιραστώ μαζί σας. Δουλεύω σε μια καφετέρια τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Πριν δύο χρόνια λοιπόν, ήρθε ένας άνθρωπος σχετικά μεγάλος σε ηλικία στη καφετέρια, την ώρα που δούλευα, και ήταν πρησμενος σε όλο το σώμα. Τον ρωτάω τι έγινε, και μου λέει πως τον δάγκωσε μια σφήκα και δεν νιώθει καλά, και επειδή δεν ήξερε τι να κάνει, μπήκε στο πρώτο μαγαζί που είδε για να ζητήσει βοήθεια, και έτυχε να ήταν εκεί που δούλευω. Αμέσως του δίνω ένα χάπι για την αλλεργία, και λίγο πάγο για να τον βάλει στο σημείο που τον δάγκωσε η σφήκα. Του ζήτησα επίσης αν ήθελε να τον πάω στο νοσοκομείο, και δεν θα ήταν κόπος να κλείσω το μαγαζί, καθώς σε τέτοιες καταστάσεις τα αφεντικά μου δεν έχουν θέμα να κλείσει το μαγαζί για λίγο, και το νοσοκομείο ήταν έτσι κι αλλιώς ένα εικοσαλεπτο από το καφέ. Εκείνος μου είπε πως αρχίζει και αισθάνεται καλύτερα, μου είπε ευχαριστώ και έφυγε. Χθες το πρωί λοιπόν, περναει ένας άντρας από το καφε κρατώντας ένα καμβά. Στην αρχή δεν τον θυμήθηκα αλλα ήταν εκείνος ο άντρας. Με πλησίασε, με αγκάλιασε, και μου έδωσε τον καμβα ο οποίος είχε μια ζωγραφιά πάνω, και από κάτω γραμμένο "στον άνθρωπο που μου έσωσε την ζωή." Εγώ σκαλωσα, γιατί δεν ήξερα που ακριβώς και γιατί του εσωσα την ζωή. Τοτε γυρίσει και μου λέει "Αν δεν ήσουν εσύ, εγώ θα είχα πεθάνει τώρα. Αν δεν μου έδινες αυτό το χάπι, και αν δεν μου έδινες προσοχή στο κίνδυνο που είχα αυτή τη στιγμή δεν θα υπήρχα" Ο άντρας αυτός μετά που έφυγε από δω, τότε που του έδωσα το χάπι, πήγε στο νοσοκομείο για προληπτικούς λόγους, οι οποίοι του είπαν, ότι εάν δεν του έδινα το χάπι τώρα θα ήταν νεκρός, καθώς ήταν αλλεργικό στης σφηκες. Συγκινήθηκα, και κατάλαβα πως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι. Φανταστείτε πόσο νόημα έδωσα στη ζωή αυτού του ανθρώπου, και ότι εκτίμησε και αυτό το ελάχιστο που έκανα για εκείνον, που το θυμόταν δύο ολόκληρα χρόνια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πέρασε μετά από δύο χρόνια και μου ζήτησε ευχαριστώ με τον δικό του τρόπο. Αυτός ο καμβάς που μου έδωσε, θα μου θυμίζει μια ζωη ότι έστω και ελάχιστα καλά να κανουμε σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, ίσως να ήμαστε η αφορμή που θα τους αλλάξουμε την ζωή. Καλή συνέχεια σε όλους και όλες!
10
 
 
 
 
σχόλια

Ακριβώς ! Όμως σπάνια αναγνωρίζεται... Πολλές φορές αναγνωρίζεται ακόμα και από ζώα ( σκύλους , γάτες , λιοντάρια ) αλλά οι άνθρωποι επιλέγουν να σβήνουν από την μνήμη τους το καλό που έλαβαν από κάποιον... Πραγματικά όμορφη εξομολόγηση!!! Μου θυμίζει μια σχετικά παλιά διαφήμιση που μια γυναίκα είχε βρει έναν σκύλο , τελικά τον παρέδωσε στον ιδιοκτήτη του και ο άνθρωπος αυτός ήταν ζωγράφος και της έφτιαξε το πορτρέτο!

Είναι οτι πιο όμορφο και αισιόδοξο διάβασα τον τελευταίο καιρό μέσα σε όλη την μαυρίλα. Να είσαι πάντα καλά κι εσύ και ο κύριος που σου χάρισε τον ζωγραφισμένο καμβά.

Όταν κάποιος εκδηλώνει αλλεργική αντίδραση σε τσίμπημα μέλισσας τον βουτάς και τρέχεις στο πλησιέστερο νοσοκομείο, γιατί κάθε δευτερόλεπτο μετράει. Αν είναι κάποιος αλλεργικός και μάλιστα σε τέτοια ηλικία συνήθως το γνωρίζει και ξέρει ότι μόνο με ένεση σώζεται, αλλιώς πέφτει σε κώμα.
Και μιλάω εκ πείρας.
Φάρμακα δε δίνεις σε κανένα άγνωστο, γιατί μπορεί αντί για καλό να τον στείλεις στον άλλο κόσμο.

Σωστό κι αυτό αγαπημένη Πενθεσίλεια 😊 Νοσοκομείο κατευθείαν, αλλά χωρίς να σου πούνε " Περιμένετε "όμως !!! ... Και να βρεις ευσυνείδητο Ιατρό που δεν θα σε αφήσει να περιμένεις καμιά δεκαριά ώρες και χαθεί πολύτιμος χρόνος, κάτι που είθισται να συμβαίνει στα Δημόσια Νοσοκομεία...

Ναι κοριτσάκι μου ξέρω.
Για αυτό προσέχουμε όσο περισσότερο μπορούμε την υγεία μας, γιατί δε θα το κάνει κανείς άλλος για εμάς. Για εμένα είναι άξονας ζωής και το ακολουθώ πιστά.

Το πιο βασικό είναι να προσπαθούμε κάθε μέρα να είμαστε χαρούμενοι και μετά έρχονται και τα καλύτερα.
Όταν συσωρρευει κανείς μέσα του πόνο και θυμό όλα αυτά ξεσπουν στο σώμα μας.
Γι' αυτό κουλ κι όλα θα βρουν τον δρόμο τους! 🌈🌞

Morning Glory
δεν μπορείς να κάνεις τπτ όταν ο άλλος έχει αναφυλαξια στις μέλισσες/σφήκες. Εμένα πχ. ο πατέρας μου είχε μαζί του κάποια ένεση για ώρα ανάγκης, γιατί είχε πέσει ήδη μια φορα σε κώμα.
Τα χάπια που λες έχεις σκεφτεί ποοοση ώρα κάνουν να δράσουν και αν κάνουν κάτι σε αυτή την περίπτωση;
Αν μιλάμε τώρα για τον καθένα που τον τσιμπάει μια μέλισσα και πρήζεται λίγο ή πολύ στο σημείο, βγάζεις το κεντρί και βάζεις αντισταμινικο αν χρειαστεί αντε και υδροκορτιζονη κρέμα στην ανάγκη. Δεν πεθαίνει όμως κάποιος έτσι και με ένα χάπι δε του σώζεις τη ζωή.
Και θα σου πω ακόμη ένα παράδειγμα από τη δική μου εμπειρία. Εγω πχ. έχω αλλεργία στην αζιθρομυκινη. Αν έρθεις εσύ και μου δώσεις χάπι, γιατί πιστεύεις θα με σώσεις και πεις απλώς "πιες αυτό" , όπως κάνουν πολλοι/ πολλές που έχουν τα φάρμακα με τα κιλά στα σπίτια τους δια πάσα νόσο και μαλάκια, το πιο πιθανό είναι να με στείλεις στην εντατική για αιμοκάθαρση.
Πάντοτε πρέπει να σταθμιζεις καλά το όφελος από τη ζημιά.

Η Καρπα είναι μια τελείως διαφορετική περίπτωση, όπου επιβάλλεται σε όσους γνωρίζουν την τεχνική και πάλι όμως εφόσον είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι ο ασθενής τη χρειάζεται. Αν πχ. ο άλλος έχει πάθει αιμορραγικο εγκεφαλικό δεν κάνεις καρδιοπνευμονικη αναζωογόνηση γιατί δε βοηθάς πουθενά. Παίρνεις τηλ το ασθενοφόρο και προσεύχεσαι να πάρει ο άνθρωπος το φάρμακο που χρειάζεται πριν περάσει πολλή ώρα και είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση.

Το πνεύμα της εξ. το καταλαβαίνω και με βρίσκει σύμφωνη. Ναι, να βοηθάμε όπου μπορούμε. Δεν θα ήθελα να απογοητεύσω αυτόν που την έγραψε, αλλά κάποια θέματα χρειάζονται προσοχή για να μην κάνεις κακό αντί καλού. Σίγουρα κανένας δε θα το ήθελε.

ΚΙΝΗΣΗ

Scroll to top icon