15.3.2016 | 21:48
"Κανέναν πάνω απο τον εαυτό μας!''
Αυτό μου το είπε μια κοπέλα που δεν γνώρισα ποτέ αλλά και δεν την έχω ακούσει μέχρι τώρα... Να κάνω πράγματα για να μην χάσω κάποιο ''κελεπούρι'' που γνωρίζω, να δείχνω το ενδιαφέρον μου ξεκάθαρα χωρίς να με αφήσω να ζήσω την διεκδίκηση απο κάποιον άνδρα, να κάνω ακόμα και σεξ χωρίς προφύλαξη με τον φίλο μου επειδή είμαι ηλίθια που δέχτηκα την δικαιολογία του ότι ''δεν θα καταφέρω να μπω με την πρώτη, κάτσε να μπω πρώτα και μετά βάζουμε'' χωρίς να σκέφτομαι οτι ίσως και να με κερατώνει και με άλλη ή άλλες και φυσικά θα το κάνει με τον ίδιο τρόπο-όλα αυτά βέβαια τα σκέφτομαι εκ των υστέρων, βλέπετε του είχα εμπιστοσύνη το βλήμα!Ουσιαστικά κάνω πράγματα επειδή φοβάμαι οτι θα με απορρίψουν όταν πω οχι ή φέρω αντίρηση... Βέβαια ίσως να φταίει και το γεγονός οτι ο πατέρας μου, που ουσιαστικά είναι ο πρώτος άνδρας στην ζωή ενός κοριτσιού, να μου λέει οτι όλοι θα με παρατάνε και να βρω άσχημο άνδρα για να μην με κερατώνει και αυτός ο φόβος να έχει περάσει στο υποσυνείδητό μου και σκέφτομαι τους άνδρες πως να τους κρατήσω και ποτέ εμένα....Έχω και το άλλο, που δεν νιώθω ποθητή και όμορφη και γυναίκα επειδή δεν έχω κάποιον άνδρα δίπλα μου, αλλά όταν κάποιος μου δίνει την παραμικρή σημασία εγω μπορώ να τον κάνω και ημίθεό μου-για θεό μου θα τον κάνω αν μου δώσει περισσότερη σημασία και ίσως και κάποιες στιγμές ηδονής...Και εγω; Που είμαι εγω σαν προσωπικότητα σε όλα αυτά;;;