ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω σαν να κάνω κύκλους στη ζωή μου, σαν να μη προχωράω, σαν να μην υπάρχει κάποια ουσιαστική πρόοδος. Τι εννοώ; Πριν 6-7 χρόνια φοίτησα σε ένα ΙΕΚ σε μία ειδικότητα που ανέκαθεν ήθελα να σπουδάσω καθώς λατρεύω τη μουσική. Μετά την αποφοίτηση δεν βρήκα κάποια δουλειά στο αντικείμενο και έκανα ό,τι νάναι δουλειές οι οποίες και δε μου έδιναν αρκετά χρήματα ώστε να ζω μόνος μου (27 είμαι και ακόμα μένω στο πατρικό μου) αλλά και δε μου άρεσαν σαν δουλειές. Φέτος, σε λίγο καιρό, θα ξαναρχίσω ΙΕΚ σε παρόμοια ειδικότητα με την άλλη και θα το κυνηγήσω από την αρχή. Νιώθω σαν 6-7 χρόνια να μην έκανα κάποια πρόοδο αφού βρίσκομαι πάλι στο αρχικό στάδιο, αυτό του επαγγελματικού προσανατολισμού, και όταν αποφοιτήσω με το καλό, πάλι ίσως να μη βρω κάτι στο αντικείμενο αυτό. Είναι αυτοκαταστροφικό να έχει κάποιος φιλοδοξίες στα 27 του για κάτι εντελώς risky; Άλλοι στην ηλικία μου όχι απλά έχουν καριέρες...έχουν και οικογένεια και παιδιά, ή έστω ζούνε μόνοι τους και οικονομικά ανεξάρτητοι από τους δικούς τους...εγώ τίποτα από όλα αυτά..