ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το 75% από εμάς, όταν λέμε ¨Υγεία πάνω απ’ όλα¨ δεν το εννοούμε!Κι εγώ σ αυτό το ποσοστό άνηκα, κάτι που κατάλαβα πολύ καλά εκ των υστέρων.Μέσα Ιουνίου ήταν όταν η μαμά μου, μου είπε, ρε Νατάσα νιώθω ότι κάτι έχεις δεν πας να κάνεις εξετάσεις;Κάτι δε μου αρέσει και πολύ στον λαιμό σου. Να …. τώρα τον βλέπω πρησμένο, αλλά ξέρω πως σε δέκα λεπτά θα είναι και πάλι όπως πριν.Συνήθως της πάω κόντρα αλλά αυτή τη φορά όχι. Δε ξέρω τι ήταν αυτό που με ώθησε στο να της πω ναι!Μετά από μια επίσκεψη στον ενδοκρινολόγο μου και μια σειρά εξετάσεων, αποφασίστηκε πως έπρεπε να μπω χειρουργείο.Όχι κάτι σοβαρό. Οι εξετάσεις μου έδειξαν πως είχα δύο όζους.Όζος είναι μια τοπική διόγκωση του θυρεοειδούς. Μπορεί σε έναν θυρεοειδή να υπάρχει ένας ή και περισσότεροι όζοι και τότε μιλάμε για πολυοζώδη βρογχοκήλη. Ευτυχώς, οι περισσότεροι όζοι είναι μικροί, ακίνδυνοι και δεν χρειάζονται καν θεραπεία.Στην δική μου περίπτωση ο ένας ήταν μικρός και ακίνδυνος και ο άλλος ήταν χοντρούλης και ζωηρούλης.Ο γιατρός μας είπε ότι πρέπει να μπω χειρουργείο για να τον αφαιρέσω. Δε θέλω να μπω….. φοβάμαι… φοβάμαι σας λέω.Θυμάμαι τον εαυτό μου τελευταία φορά γύρω στα 7 μέσα στο χειρουργείο. Είχα βγάλει τα κρεατάκια μου. Από τότε είχα να μπω μέσα σε νοσοκομείο. Πάνε 20 χρόνια. Θυμάμαι μέρες κλαιγόμουν… μια στους γονείς μου μια στο αγόρι μου….Είσαι δυνατή Νατάσα μου. Όλα μια χαρά θα πάνε. Θα το δεις. Δε θέλει φόβο. Εμείς θα είμαστε δίπλα σου ότι και να γίνει.Και κάπως έτσι οι μέρες πέρασαν και ήρθε η μέρα της εγχείρησης.Τελικά δε φοβήθηκα καθόλου. Όλα πήγαν καλά. Μετά την νάρκωση σηκώθηκα κατευθείαν και άρχισα τις βόλτες μέσα στην κλινική. Ήμουν πολύ δυνατή. Έτσι μου είπαν οι γιατροί. Την δύναμη μάλλον την πήρα από τους ανθρώπους που είχα δίπλα μου όταν ξύπνησαν. Πόσος κόσμος μ αγαπούσε τελικά και ήρθε να με δει και να μου ευχηθεί.Μα πιο πολύ δύναμη μου έδωσε ο άνθρωπος μου , το αγόρι μου. Λεπτό δεν έφυγε από δίπλα μου. Δουλειά… Κλινική…. Κλινική…. Δουλειά.Παρασκευή πήρα επιτέλους εξιτήριο. Επιτέλους στο σπιτάκι μου. Με όλους όσους αγαπώ δίπλα μου να μου κάνουν τα χατίρια.Δευτέρα πρωί χτυπάει το τηλέφωνο.Για κακή μου τύχη το σηκώνω εγώ.-Ναι, γεια σας. Την Νατάσα θα θέλαμε.-Η ίδια.-Από την κλινική σας τηλεφωνώ. Έχουν βγει τα αποτελέσματα της Βιοψίας.- …………………………………………………-Να σας τα στείλουμε με φαξ;-………………………………………………….Μόλις τα πήρα στα χέρια μου δε χρειάστηκε να συμβουλευτώ τον γιατρό μου για να καταλάβω πως ο τσαχπίνικος ο όζος μου ήταν κακοήθης.Μετά από λίγο ο γιατρός μου το επιβεβαίωνε. Είχα καρκίνο στον θυρεοειδή. Δεν κάνει μετάσταση, δεν χρειάζεται χημειοθεραπείες. Έτσι μου είπε. Όμως εμένα τίποτα δε μπορούσε να με ηρεμήσει. Νόμιζα πως θα έχω για πάντα την υγεία μου… την θεωρούσα δεδομένη… τώρα γιατί με πρόδωσε;;;;Και κάπου εδώ το πράγμα δυσκολεύει. Ο γιατρός μου, μου λέει πως θα χρειαστεί να κάνουμε μια θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο η οποία χρησιμοποιείται για την καταστροφή του θυρεοειδικού ιστού που τυχόν δεν έχει αφαιρεθεί με τη χειρουργική επέμβαση που έγινε για τη θεραπεία ορισμένων τύπων καρκίνου του θυρεοειδούς. Αυτό σημαίνει πως ενάμιση μήνα πριν την νοσηλεία μου εγώ θα πρέπει να αποφεύγω οτιδήποτε περιέχει αλάτι…..Φανταστείτε με μέσα στο καλοκαίρι να τρώω ανάλατη σαλάτα σε καθημερινή βάση και να μη μπορώ να βουτήξω μέσα στην θάλασσα.Ούτε στον εχθρό μου….Και όταν έρθει η στιγμή να μπω στο νοσοκομείο για την θεραπεία θα χρειαστεί να παραμείνω κάποιες μέρες σε ένα ειδικό δωμάτιο απομόνωσης ώστε να αποτραπεί η έκθεση άλλων ατόμων στην ακτινοβολία. Το σώμα του ασθενούς θα εκπέμπει ακτινοβολία για κάποιο χρονικό διάστημα μετά από τη θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο, έτσι μου είπαν.Το ίδιο έπρεπε να κάνω και στο σπίτι μου για άλλες είκοσι μέρες. Μόνη μου, κλεισμένη σε ένα δωμάτιο, χωρίς τους ανθρώπους που αγαπάω, χωρίς αγκαλιές, χωρίς τίποτα….. ΜΟΝΗ ΜΟΥ.Και έρχεται η στιγμή που γίνομαι καλά, που δε χρειάζεται να είμαι κλεισμένη μέσα στο σπίτι… η στιγμή που καταλαβαίνω πόσο τυχερή στάθηκα που το πρόλαβα όλο αυτό… πόσο τυχερή είμαι που έχω τόσο υπέροχους ανθρώπους δίπλα μου… που δε μ αφήσανε λεπτό μόνη μου. Όχι σωματικά γιατί δεν γινόταν… αλλά ήξερα πως η σκέψη τους ήταν δίπλα μου και ότι πονούσαν πιο πολύ από εμένα.Μετά από όλη αυτήν την περιπέτεια κράτησα δίπλα μου λίγους ανθρώπους. Αυτούς που νοιάστηκαν πραγματικά για εμένα και μου απέδειξαν την αγάπη τους. Αυτούς που αξίζουν την δική μου.Υ. Γ. : Εγώ συνεχίζω πλέον κανονικά την ζωή μου κάνοντας συνέχεια εξετάσεις. Κάποιες φορές τα αποτελέσματα είναι έτσι όπως τα θέλουμε… άλλες όχι.Αλλά εγώ είμαι δυνατή. Κάθε φορά που έχω τον άνθρωπο μου δίπλα μου νιώθω δυνατή.Υ.Γ. 2 :Υγεία σε όλον τον κόσμο παιδιά!