ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

χωρίσαμε πριν ένα χρόνο,είχαμε ενάμιση χρόνο σχέση, γιατί ένιωθε ανεπαρκής. αυτό το χρόνο συνεχώς επικοινωνούσε μαζί μου,έπαιρνε τηλεφωνα,έστελνε μηνύματα,με έψαχνε κλπ αλλά ώς εκεί δεν έκανε νύξη για επανασύνδεση.Χθές βρεθήκαμε μου είπε με αγαπάει, εκλαιγε για το πόσο χάλια φέρθηκε, έλεγε πως αφησε λόγω της ανεπάρκειας του την πιο παθιαμένη και καλύτερη σχέση του,είναι καψούρης μαζί μου, ερωτευμένος αλλά έχει κατάθλιψη.δεν κοιμάτι πια σπίτι του,διοτι δεν τον χωράει πηγαίνει σε φίλους ή γονείς, δεν πηγαινει πολύ στη δουλεία , δεν κάνει τίποτα. είπε δεν θέλει βοήθεια από μένα γιατί δεν μου αξίζει να γίνω ψυχολόγος κανενός. τον είδα πάρα πού χάλια ελεγε τελέιωσαν 'όλα για εμένα απομυθοποίησε με, δεν αξίζω τίποτα. να πώ πως είναι παίδαρος, όχι επειδη ηταν αγόρι μου, πανέξυπνος, ιατρος,με οκ χρήματα, σπουδές,παιδεία,δεν του λείπει τίποτα.κόλλησε κόβιντ και ειπε έπθαε και κενά μνήμης και χειροτέρεψε το πρόβλημα. μου φερθηκε άσχημα όχι λεκτικά ή σε θέμα βίας αλλά είχε μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά πάντα στη σχέση δηλαδή αν τσακωνόμασταν ηταν αμίλητος ή εξαφανιζόταν,κλεινόταν στον εαυτό του ή αν κάτι συνέβαινε στη δουλεία απλά μελαγχολούσε ή είχε νεύρα και έφευγε από το σπίτι ποτέ δεν μ μίλησε άσχημα πάντα ακόμα και αν τσακωνόμασταν απλά έμενε αμίλητος. είχαμε τρελή χημεία και επικοινωνία όμως και σίγουρα αγάπη..ποτέ δεν σταμάτησα να τον σκέφτομαι και να τον αγαπώ, ξέρω οτι κρύβει αγάπη και στοργή αλλά δεν μπρεί να την βγάλει..είδα ένα ράκος δεν ήταν αυτός που γνώρισα.δεν γέλασε ούτε στιγμή..ενώ ηταν πάντα ευδιάθετος και πάντα χαρούμενος...και λυπάμαι πολύ..τι κάνω? λέει δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του τα βλεπει όλα μαύρα.επίσης ηταν πολύ αδυνατισμένος,τον λυπήθηκε η ψυχή μου.και στενοχωρήθηκα που δεν ήξερα τιποτα 1 χρόνο τώρα και νόμιζα οτι απλά παίζει μαζί μου και εμφανίζεται και εξαφανίζεται όποτε θέλει. ηλικίες αυτός 32 εγώ 25.