15.1.2014 | 14:33
Κάθε φορά που ανοίγει ο καιρός...
Ειδικά την άνοιξη μόλις αρχίσουν οι ζέστες αλλά και αυτές τις μέρες που είχε λίγο λιακάδα και σχετικά ζεστές μέρες με πιάνει μια γλυκιά μελαγχολία και παράλληλα μια δίψα για ζωή.Δεν μπορώ να περιγράψω το feeling αυτό ακριβώς.Με πιάνει μια τάση να ντυθώ ωραία με το κοντομάνικο μπλουζάκι μου να φορέσω το άρωμα μου και να βγω για ένα καφέ να κάνω παιχνίδι με κορίτσια.Αλλά παρόλα αυτά υπάρχει μια γλυκιά μελαγχολία και ένας κόμπος στο στομάχι όπως οι πεταλούδες που λέμε.Ωραίο συναίσθημα δεν μπορώ να πω.Συνήθως με πιάνει τα μεσημέρια όταν έχω ανοιχτή την μπαλκονόπορτα και παράλληλα με το φως του ήλιου και την ζέστη ακούω την απόλυτη ηρεμία και τα αυτοκίνητα από έναν δρόμο λίγο πιο πέρα.Δεν ξέρω αυτή η περιγραφή που σας έκανα δεν είναι απόλυτη.Με πιάνει ένα ρίγος κάτι το περίεργο.