ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλο και κάτι καινούριο μαθαίνω για τον εαυτό μου που με εκπλήσσει. Ανακάλυψα πρόσφατα ότι ζηλεύω. Η καλύτερή μου φιλη, η αδελφή μου, το κορίτσι που αγαπώ όσο τιποτα και που θα θυσίαζα τα παντα για εκεινη βλέπω να κοιτά μια άλλη με περισσότερη χαρα, με περισσότερο θαυμασμό, να γελάει περισσότερο μαζι της, να την εχει περισσότερο ανάγκη, να νιωθει περισσότερο άνετα κοντα της. Δεν μπορω καμια κατηγορία να της προσάψω. Και αυτο που πονά πιο πολυ ειναι πως ειναι υπέροχο κορίτσι αυτη η άλλη. Και εγώ επρεπε να χαιρομαι και χαιρομαι παρα πολυ. Ομως κάθε φορα με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι τοσο έντονος που θέλω να κλειστώ σε ενα δωμάτιο και να κλαίω με τις ωρες μονο και μονο για να εκτονώσω τα συναισθήματά μου. Νιωθω 2η και αυτο ειναι εγωιστικό και το εχω νιώσει πολλές φορές αλλα απο την καλύτερη μου φιλη , ποτε. Άκυρη εξομολόγηση. Απλα επειδη προσπαθώ παρα πολυ να το ξεπεράσω επειδη κανεις δε φταιει για αυτες τις παλαβομάρες μου...θα σας παρακαλούσα να μην αφήσετε κάποιο αρνητικό ή αυστηρό σχόλιο γιατι τωρα δε θα άντεχα να το διαβασω. Αν εχετε καποια συμβουλη, καλοδεχούμενη παντως σας ευχαριστω παρα πολυ και να θυμάστε να αγαπάτε τους φίλους σας και να τους εκτιμάτε