ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χαιρετώ την lifo-παρέα! Θα ήθελα να μοιραστώ μια σκέψη μου μαζί σας και να διαβάσω με αφοσίωση τις απόψεις σας. Είμαι μια γυναίκα, με προτίμηση -μέχρι τώρα στις γυναίκες- , αρκετά θηλυκή κι αντικειμενικά όμορφη (όπως έχει ειπωθεί). Γενικά έχω μια πολυάσχολη άρτια καθημερινότητα, όπως και κοινωνική ζωή. Όμως δηλώνω αγανακτησμένη ως προς τις ερωτικές σχέσεις. Υπάρχουν άπειρες στιγμές που εύχομαι να είχα σχέση με άντρα. Και το λέω αυτό όχι επειδή δεν αποδέχομαι την ταυτότητα μου, αλλά γιατί ο γκέι κόσμος φοβάται, νομίζω(δεν ξέρω βέβαια αν αυτό ισχύει και στις στρέιτ σχέσεις): Φοβάται να τολμήσει, φοβάται να επενδύσει, φοβάται να εκδηλωθεί, μένει στα λόγια, στο αβέβαιο! Εντάξει δεν ξέρω αν αυτό είναι γενικός κανόνας, για να μην τσουβαλιάζουμε κιόλας, αλλά μέχρι τώρα αυτό μου λέει η εμπειρία μου.Δεν είναι ότι απορρίπτω εντελώς το να κάνω κάποια σχέση με άντρα, απλά δεν έχει τύχει να μου προξενήσει κάποιος μεγάλη έλξη. Ίσως γιατί κυρίως ερωτεύομαι εγκεφαλικά και δίνω μεγάλη βάση στην εκδήλωση συναισθημάτων. Παρόλα αυτά, με έχουν προσεγγίσει πολλά άτομα, ανεξαρτήτως φύλου. Τι να το κάνεις;Μου λείπει τόσο πολύ η συναισθηματική ασφάλεια, η ειλικρίνεια, το "λέω κάτι και το κάνω με σιγουριά", το μέλλον σε μια σχέση, η καθημερινή ουσιώδης επικοινωνία, να περνάω αρκετό χρόνο και όχι απλά μια φορά στις τόσες, να νιώθω ελεύθερη αλλά και δεσμευμένη.Και το μόνο που έχω συναντήσει μέχρι τώρα είναι μερικά έως άπειρα "ίσως", "μάλλον" [και κάθε άλλο συνώνυμο της λέξης αυτής], δίχως σχέδια, δίχως προτεραιότητες, δίχως προοπτική, με εμένα παρά μόνο να δίνομαι και να δένομαι στις σχέσεις μου. Δεν ανέχομαι να έχω μισή ώρα απόσταση με την σχέση μου και να βλεπόμαστε μια στο τόσο αν το αφήσω και δεν αναλάβω εγώ κάποια πρωτοβουλία.Δεν ξέρω αν φταίνε οι συγκεκριμένες επιλογές μου ή η σαθρότητα των σχέσεων στην εποχή μας. Νιώθω μπερδεμένη.Κάθε φορά που τα σκέφτομαι όλα αυτά και άλλα περισσότερα με πιάνει μια μελαγχολία. Δεν περιμένω από έναν άλλο άνθρωπο να μου δώσει υπόσταση και να με ολοκληρώσει σαν άνθρωπο. Όπως ανέφερα έχω μια πλήρη καθημερινότητα. Αλλά ρε γαμώτο έρχονται φορές που έχεις την ανάγκη ενός αυθεντικού ανθρώπου δίπλα σου και όχι "μισών" μετέωρων ανθρώπων.Αυτά! :)[Συγνώμη για την έκταση του κειμένου.]