ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σάββατο 15 Απριλίου 2017. Ώρα 00:01. Ανάσταση. Κροτίδες. Λαμπάδες. Και το φιλί της αγάπης. Σε ποιόν; Σε κανέναν. Σε καμία. ΜΟΝΟΣ.Θα κάτσω απέναντι από τον μεγάλο καθρέφτη της κρεβατοκάμαρας, θα πλησιάσω το πρόσωπό μου στο τζάμι και ίσως αγγίξω το γυαλί με τα χείλη μου υποκρινόμενος πως το ανταλλάσσω με τον εαυτό μου.Μετά ίσως πιάσω μια νοητή συζήτηση με την επί δώδεκα χρόνια συγχωρεμένη μητέρα μου.Τον πατέρα μου αν και τον φέρνω στο νου μου συχνά, δεν του έχω ''μιλήσει'' ποτέ σε κάποια νοητή συζήτηση απ' όταν έφυγε από τη ζωή. Έχουν περάσει και εικοσιπέντε χρόνια, μου φαίνεται απίστευτο αλλά πέρασαν τόσα! Τι να του πω; Ήμουν οχτώ χρονών όταν πέθανε. Τι να του πω τώρα στα 33 μου... Δεν ξέρω, ίσως να με βλέπει κιόλας από εκεί πάνω, μαζί με τη μητέρα μου, αν και δεν το πιστεύω. Πιέζω τον εαυτό μου να το πιστέψει ότι ίσως και να συμβαίνει, μόνο σε στιγμές βαθιάς απελπισίας μου, για να έχω κάποιον να απευθυνθώ. Συγγενείς ανύπαρκτοι. Δεν νοιάστηκαν ποτέ. Όταν τους προσέγγισα εγώ, η αδιαφορία τους(η πλήρης) ξεχείλιζε από κάθε τους κύτταρο οπότε τους άφησα στην ησυχία τους. Έχουμε άλλωστε και εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Τα ξαδέρφια στο εξωτερικό, δεν πατάνε ποτέ το πόδι τους στην Ελλάδα.Τους φίλους τους πήρε ο αέρας. Ήταν πάντα όπου φυσάει ο άνεμος.Εσένα, πολυαγαπημένη μου Άννα, μοναδική σύντροφε της ζωής μου, σε πήραν μακριά τα λάθη μας, ο εγωισμός μας, δεν ξέρω τι. Σ' έχω τόση ανάγκη, οπότε παίρνω όλη την ευθύνη πάνω μου(έχω συνηθίσει άλλωστε να αντιδράω έτσι, σχεδόν στα πάντα, από μικρός.)Εγώ εδώ. Μόνος και ντροπαλός.Τέλος πάντων.Καλή ανάσταση σε όλους και μια παράκληση: Επειδή διαβάζω κι ακούω κάτι σχόλια ότι ή και κάτι τέτοια λόγια βολεμένων και τυχερών ανθρώπων, σας παρακαλώ μην κρίνετε όλους τους ανθρώπους με βάση τη δική σας ζωή και τη δική σας τύχη. Το ότι μπορεί να εκφράσουμε κάποιο παράπονο, δεν σημαίνει ότι διαμαρτυρόμαστε ούτε θα διεκδικήσουμε με αυτό τον τρόπο τη ζωή σας. Ηρεμήστε. Μην αγανακτείτε. Είστε ασφαλείς. Επίσης, εγώ προσωπικά θα ήθλεα να έχω μία σύντροφό ή (αληθινούς) φίλους για να είμαι ευτυχισμένος, να έχω κάποιον δίπλα μου να μοιράζομαι τη ζωή μου, να κλέβω λίγες στιγμές ευτυχίας, όχι για να ανήκω σε κάποιο κοινωνικό σύνολο όπως εντελώς λανθασμένα έχω ακούσει κι έχω διαβάσει. Δεν με ενδιαφέρει να ανήκω πουθενά, δεν ανήκα ποτέ πουθενά, λίγες κρυφές στιγμές ευτυχίας γυρεύω σε αυτή τη ζωή. ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.