ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κι εκει που ολα ειναι μια χαρα,ξαφνικα ακους εναν μεγαλο θορυβο.Κοιτας εξω και βλεπεις τον ουρανο να φωτιζεται σαν να εχει εκατομυριες αστραπες.Και σε δευτερολεπτα να ακουγεται "κλακ" και να πηγαινει το νησι μια κατω,μια πανω και μετα να κουνιεται γρηγορα δεξια και αριστερα εντονα.Να ακους τα επιπλα που "χτυπανε" μεταξυ τους,που αλλαζουν θεσεις,που πεφτουν ολα οσα εχεις στα ραφια,με τα ραφια.Να ακους μπαμ,μπουμ και να μην ξερεις πως να το διαχειριστεις.Να τρεχεις να παρεις την οικογενεια σου να βγειτε εξω,απο το δυοροφο σπιτι και ταυτοχρονα ολα να μετακινουνται και να πεφτουν.Να μην εχει μεινει ποτηρι για ποτηρι,τιποτα και να προσπαθεις να βγεις και να μην ανοιγει η πορτα.Να εχει βγει ολη η γειτονια εξω και να φωναζει βοηθεια.Να την βγαζεις εξω αυπνος τοσες μερες,πονοντας παντου πανω σου απο την ταλαιπωρια και απο τις συνθηκες.Μολις βραδιαζει να βλεπεις το σπιτι και να τρεμεις να πατησεις μεσα,γιατι σου ερχεται στο μυαλο εκεινη η μερα.Να μην ξερεις αν θα ζησεις η οχι.Εκεινη την στιγμη λες "τελος,ως εδω ηταν για εμας". Να ακους θορυβο πλεον και να πεταγεσαι πανω τρομαγμενος.Να μην μπορει να ησυχασει η ψυχη σου.Καλο κουραγιο σε οσους το εζησαν αυτο και απο την Κω και απο την Τουρκια.Ας μην συμβει κατι τετοιο ποτε ξανα και σε κανεναν,παντου,σε ολο τον κοσμο. Μεσα απο αυτο εμαθα οτι καθε μερα πρεπει να ευχαριστουμε τον θεο για ο,τι εχουμε και να μην ζηταμε υλικα αγαθα.Η ζωη ολων ειναι πολυτιμη. Να πηγαινετε εκκλησια και να αναβετε κερακια.Δεν θα παθουμε κατι εαν ξοδευουμε 5 λεπτα την εβδομαδα η ακομα και την μερα για να αναψουμε ενα κερακι.