ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένα απόλυτο κενό. Η ζωή μου κυλάει απλά χωρίς να έχω κάποιο κίνητρο, στόχο κτλπ. Δεν έχω φίλους, η σχέση μου με τους γονείς μου είναι ανύπαρκτη πλέον (κι ας ζούμε μες το ίδιο σπίτι), έχω αφήσει τη σχολή μου μισοτελειωμένη, όλα έχουν γκρεμιστεί σε τόσο μικρό χρονικό διάσημα και γω ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω πόση μόνη είμαι και ήμουν τελικά τόσα χρόνια. Άλλες φορές δε νιώθω τίποτα, κάποιες φορές με πιάνει ένας ανεξήγητος θυμός με τον εαυτό μου, που επέτρεπα διάφορες συμπεριφορές και καταστάσεις χωρίς να κάνω κάτι για αυτό.Φοβόμουν να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και το δίκιο μου. Στεναχωριόμουν σε τέτοιο βαθμό που έφτασα σε σημείο να χάσω τον εαυτό μου για να μην χάσω τους άλλους..ενώ παράλληλα άλλοι διασκέδαζαν με αυτό. Δε επιδιώκω πλέον κάτι πέρα από ψυχική ηρεμία που την έχω χάσει εδω καιρό..τίποτα άλλο.