ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειχα μια σχεση στα 17 μου με μια κοπελα, συμμαθητρια μου. Ζησαμε τοσο εντονες στιγμες, ηταν η πρωτη φορα που επικοινωνουσα με ανθρωπο με τα ματια. Δε μας ενοιαζε τιποτα, μονο το ποτε θα βρεθουμε μαζι. Χωρισαμε πολυ ασχημα, οπως συμβαινει συνηθως σε τοσο εντονες σχεσεις. Περασα στο πανεπιστημιο και παροτι με φλερταραν καποιες συμφοιτητριες μου, εγω ημουν ακομα κολλημενος και δεν προχωρησα. Στο δευτερο ετος εκανα ενα πισωγυρισμα και τα ειχαμε για ενα πολυ μικρο χρονικο διαστημα, ωσπου χωρισαμε για τον ιδιο λογο. Ημουν χαλια για αρκετο διαστημα, πλεον εχουν περασει 5 χρονια και δεν εχω κανει καμια σχεση απο τοτε. Νιωθω οτι την ξεπερασα οριστικα, αλλα εχω χασει την εμπιστοσυνη μου στους παντες. Θελω να προχωρησω αλλα συνεχεια σκεφτομαι οτι ολες οι γυναικες ειναι ιδιες κλπ. Η πρωην μου ηταν φουλ χειριστικη και γενικα μου εκανε διαφορα + οτι ελεγε παρα μα παρα πολλα ψεμματα. Και σαν να μην εφτανε αυτο, στη δευτερη φορα που τα φτιαξαμε, με απομακρυνε απο τους φιλους μου και τους ειπε χιλια δυο ψεμματα για μενα και πλεον δε θελουν ουτε να με ξερουν, με τους οποιους περνουσα τελεια, ειχα χρονια να βρω τοσο καλη και δεμενη παρεα. Ειμαι μονος και νομιζω εχω καταθλιψη. Πως να τα ξεπερασω ολα αυτα; Εχω χασει την εμπιστοσυνη μου προς ολους. Επισης, τωρα τελευταια μια κοπελα που την ηξερα χρονια, ειμαστε γνωστοι, μου ζητησε να βγουμε. Νομιζω της αρεσω, δε ξερω μπορει να ειναι και ιδεα μου. Λετε να το προσπαθησω με αυτη; Νομιζω μου αρεσει και δε ξερω τι να κανω. Εχω χρονια να βγω ραντεβου. Νιωθω οτι θα μεινω για παντα μονος. Τα τελευταια χρονια ειναι σαν μια αορατη δυναμη να μη θελει να κανω σχεση ουτε φιλους. Οσους και οσες γνωριζω τα τελευταια χρονια ειναι οτι ναναι. Και τι δεν εχω συναντησει εκει εξω, φουλ κομπλεξ και κακια με το καλημερα σας. Ειμαι 25 και πλεον δε ζω. Τιποτα καλο δε συμβαινει στη ζωη μου παρολο που προσπαθω πολυ 5 χρονια τωρα. Να συνεχισω να προσπαθω να βρω μια νορμαλ κοπελα και μια νορμαλ παρεα ή οταν κατι ''δε σε θελει'' το παρατας;