26.3.2012 | 16:35
Κεραμιδόγατος
Αγάπες μου,δεν ξέρω για εσάς,αλλά,με την κρίση,η ζωή μου επανήλθε στα λιτά,φυσικά της όρια και μ'ελάχιστα χρήματα,μαθαίνω τη γλώσσα τών ξωτικών,ζωγραφίζω με ακουαρέλες,μαγειρεύω μόνος μου και παίρνω το φαγητό και το τρώω στο πάρκο,ξαπλώνω στο χορτάρι με την πλάτη στον κορμό κι διαβάζω Guy de Mauppassant στο πολυτονικό,ακούγοντας Brita Koivunen κι αγναντεύοντας τον ανοιξιάτικο,πολύχρωμο ορίζοντα-αχ,μονάχα αυτό το γυναικείο άρωμα,που περνάει ενίοτε από μπροστά μου και ευφραίνεται το στέρνο μου και λέω:"Αχ,πού θα πάει-κάποτε αυτο το άρωμα θα συντροφεύει κι εμένα".Αν με δείτε,πλησιάστε να ευχαριστηθούμε την Άνοιξη-είναι τόσο όμορφα αλλά θλιβερά να είσαι μόνος τέτοια εποχή...και με συγχωρείτε που δε σάς αφήνω να σχολιάσετε.Εσεις που θα καταλαβετε,θα καταλαβετε.-Φιλιά στο λαιμό, ο ποιητής σας.