ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στα 16 έκανα πρώτη φορά δίαιτα. Πήγα σε διαιτολόγο και έχασα 10 περιττά κιλά. Με τα χρόνια έπαιρνα λίγο λίγο. Στα 27 έφτασα στο τοπ - τριψήφιο το νούμερο. Είχα φτάσει σε σημείο να δυσκολεύομαι να περπατήσω 100 μέτρα. Έχασα 15 κιλά, ένιωσα λίγο καλύτερα και αποφάσισα να προσέχω μόνο για να μην τα ξαναπάρω. Αυτό έκανα για τα επόμενα 5-6 χρόνια και είχα βολευτεί μέχρι που ήρθε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και μου επεβλήθη άμεση απώλεια βάρους. Μόνη μου, με πείσμα, επιμονή και πειθαρχία έχασα 30 κιλά. Ξαφνικά μου φαινόταν αδιανόητο να συνεχίζω να τρώω το προφιτερόλ μου τη στιγμή που η υγεία μου είχε κλονιστεί. Το έκανα μόνο για την υγεία μου και το τονίζω γιατί έχει σημασία.Η εξετάσεις μου έβγαιναν επιτέλους καλές κι έτσι χαλάρωσα λίγο. Λίγο; Σ' ένα χρόνο έχω πάρει 9 κιλά. Η καραντίνα συνέβαλε αρκετά καθώς και ο σύντροφος που τρώει όλη μέρα.Εδώ και καιρό παιδευομαι ψυχολογικά. Ξέρω ότι βλαπτω τον εαυτό μου, ξέρω ότι το άφησα να ξεφύγει ήδη, ξέρω τι πρέπει να κάνω και τι δεν πρέπει. Ξέρω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Ξέρω ότι δεν έχω επιλογή - είναι μονόδρομος. Ξέρω πόσο κρίμα είναι να πάει τόσος αγώνας χαμένος. Ξέρω...ξέρω...ξέρω...Δεν ξέρω γιατί δε μπορώ να πω όχι σε μια ακόμα λιχουδιά. Το φαγητό με ελέγχει. Αγχώνομαι και στεναχωριέμαι εδώ και μήνες. Λέω στον εαυτό μου "χαλάρωσε, λίγο και θα έρθει μόνο του, μην πιέζεσαι ". Και; και περνάει ένας μήνας ακόμα και φορτώνομαι ένα ακόμα κιλό. Και έχω όχι ένα αλλά δύο νοσήματα που επιβραδύνουν τον μεταβολισμό και κάθε επιπλέον κιλό θα θέλει ολόκληρο αγώνα για να φύγει από πάνω μου.Η τελευταία μου σκέψη είναι να πάω σε ψυχολόγο μπας και βοηθήσει αλλά δεν είναι και πολύ ανθηρά τα οικονομικά μου.Φοβάμαι πολύ...