ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
29.3.2025 | 05:16

Κληρονομιά και μοιρασιά

Πριν από λίγο καιρό η μητέρα μου κέρδισε μια τελείως απρόσμενη κληρονομιά ποσού 500.000€ το ελάχιστο.Σταδιακά βέβαια καθώς στην αρχή πήρε κάποια μετρητά ,μετά πούλησε 2 ακίνητα κτλ.Απο αυτά τα χρήματα δεν πήραμε τίποτα εμείς σαν παιδιά της.Βέβαια μπήκαν τα λεφτά στο σπίτι σίγουρα,ζούμε καλύτερα ,η μητέρα μου δεν έχει τόσο άγχος και πήγαμε και κάποιες εκδρομές που δεν είχαμε πάει ποτέ.Γενικά έχω μεγαλώσει πολύ φτωχικά,οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν μικρός και έδινε την ελάχιστη διατροφή ο πατέρας μου,ενώ η μητέρα μου δεν δούλεψε και αποφάσισε να ασχοληθεί με την ανατροφή μας.Οταν φύγαμε φοιτητές μας ανέλαβε εξ ολοκλήρου ο πατέρας μου βέβαια και κάπου εκείνη την περίοδο ήταν που έσκασε και το νέο της κληρονομιάς.Τώρα ακόμα σαν φοιτητής είναι ζόρικα στην διαβίωση και ζω με ότι δίνει ο πατέρας μου και κάποιες περιστασιακές δουλειές.Τέλος πάντων έχω αρχίσει και σκέφτομαι ότι ίσως ήταν λίγο εγωιστική αυτή η στάση της μάνας μου .Ακόμα και τώρα πετάει που και που από μόνη της ότι θα τα κρατήσει για την γεράματά της αφού της "έκατσε" και για να σπουδάσει την μικρή μου αδερφή η οποία είναι από άλλο πατέρα και άρα φτάνουν ίσα ίσα τα χρήματα.Αν το πάμε έτσι δεν διαφωνώ,γιατί ναι για 10 χρόνια δεν θα φτάσει το ποσό που υπολείπεται,χωρίς δουλειά ή επένδυση.Ωστόσο δεν θέλω να κρυφτώ,θα ήθελα να πάρω και εγώ ένα ποσοστό από αυτό το "δώρο",άλλωστε μέχρι να τελειώσω τις σπουδές και να τακτοποιηθώ κάπως θεωρώ ότι έχω πιο πολύ ανάγκη και γιατί όχι και μεγαλύτερες ανασφάλειες.Το ίδιο και τα αδέρφια μου.Δεν πιστεύω πως θα αλλάξει κάτι πια,απλά αν το πω στην ίδια την μητέρα μου θα στραβώσει ,οπότε κάπου ήθελα να το βγάλω.
6
 
 
 
 
σχόλια

το πιθανότερο είναι πως μ "καρότο" τ μαρούλι που προέκυψε θ θέλει ν σας ελέγχει στι μέλλον γ ν της κάνετε τ κέφια κατα τ γούστα της, γνωστή αιώνια τακτική Να μην υπολογίσεις λοιπόν τίποτα απο αυτά, ν θεωρήσεις πως δεν υπήρξαν ποτέ κ ν συνεχίσεις τ ζωή σου προσπαθώντας γ τ καλύτερο γ εσένα κ φυσικά ούτε κουβέντα γ τ χρήματα ποτέ, μόνο "κέρδος" ψυχολογικά θ έχεις

Δικά της είναι τα διαχειρίζεται όπως νομίζει εκείνη καλύτερα αν και γενικά θεωρώ ότι το καλυτερο είναι να τα επενδύεις, καθώς τα χρήματα κάποια στιγμή τελειώνουν. Αν τώρα έχεις ανάγκη όπως λες, μπορείς να βρεις μια δουλειά παράλληλα με τις σπουδές σου για λίγες ώρες ώστε να καλύπτεις μέρος των εξόδων σου.

Πριν 4 χρόνια απεβίωσε ο πατέρας μου και κληρονόμησα το σπίτι του και κάποια χρήματα που όλα μαζί (με το σπίτι του το οποίο πούλησα σε μεσιτικό γραφείο) ήταν περίπου το 1/10 από τα χρήματα που αναφέρεις. Από τα χρήματα αυτά, τουλάχιστον το 1/3 τα επένδυσα στο σπίτι, ψιλοανακαινίσεις και αγορές που χρειαζόμασταν για καλύτερη, πιο ποιοτική ζωή, έδωσα και στη μητέρα μου (μένω μαζί της) και πήγε εκδρομές, γενικά πολύ λίγα ξόδεψα για μένα και άμεσα, επειδή έμμεσα επωφελήθηκα από όλες τις αγορές (όταν προσφέρεις χαρά σε κοντινό σου συγγενή αυτόματα παίρνεις και εσύ πίσω).

Όλο αυτό το έγραψα για να δώσω έμφαση σε αυτό που θα γράψω τώρα.

Γράφεις "Τέλος πάντων έχω αρχίσει και σκέφτομαι ότι ίσως ήταν λίγο εγωιστική αυτή η στάση της μάνας μου .Ακόμα και τώρα πετάει που και που από μόνη της ότι θα τα κρατήσει για την γεράματά της αφού της "έκατσε" και για να σπουδάσει την μικρή μου αδερφή η οποία είναι από άλλο πατέρα και άρα φτάνουν ίσα ίσα τα χρήματα".

Μισό εκατομμύριο κληρονόμησε, όχι 50 χιλιάρικα. Δεν είναι απλώς "λίγο εγωιστική" η στάση της! Είναι τραγικό να μην τα μοιράζεται μαζί σας! Λυπάμαι αλλά τα χρήματα κάνουν τους αθρώπους που ξέραμε σκληρούς, τα χρήματα διαβρώνουν τις ανθρώπινες σχέσεις.

Έχω ένα θείο, πολύ πλούσιο. Από μικρός δούλευε, διεύθυνε και επιχείρηση μετά, ούτε διακοπές δεν πήγαινε αλλά έτσι πλούτισε. Δεν τα μάζεψε από κληρονομιά, όμως το ίδιο είναι.
Ένα παιδί μόνο είχε (κόρη) και αφότου πέθανε από νωρίς η γυναίκα του που υπεραγαπούσε, κλείστηκε περισσότερο στον εαυτό του και έγινε ακόμα πιο στριφνός.
Η κόρη του κάποια στιγμή παντρεύτηκε, έφυγε από το σπίτι και ζούσε τελείως μόνος του. Από μικρή την είχε όλο με την κατσάδα και το άγριο, ενώ συνήθιζε να λέει δεξιά/αριστερά ότι άμα δει ότι γερνάει, θα μαζέψει λίγα βασικά σε ένα βαλιτσάκι και θα πάει να πιάσει πολυτελές δωμάτιο σε οίκο ευγηρίας που θα το πληρώνει μέχρι το τέλος της ζωής του με τα χρήματα που είχε αποκτήσει.
Τελικά παραγέρασε, γέμισε αρρώστιες και τον ανέλαβαν η κόρη του με τον άντρα της και το παιδί που είχε κάνει στο μεταξύ (την εγγονή του) ενώ εκείνος είχε αλλάξει με τα χρόνια γνώμη και τους είχε γράψει ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Πού θέλω να καταλήξω ; Συνήθως οι άνθρωποι -ιδίως αυτοί που μεγάλωσαν φτωχικά- γίνονται σκληροί και φέρονται στους γύρω τους ανάλογα όταν πιάσουν πολλά χρήματα στα χέρια.
Αρκετές φορές όμως, τους παρομοιάζω προσωπικά με το "σιδερένιο γάντι που κρύβει μέσα του ένα βελούδινο χέρι".
Στο μεταξύ βέβαια, θυμίζουν τον αγχωμένο καβαλάρη που κρατάει με δύναμη τα γκέμια μην και του ξεφύγει το άλογο. Και κάνουν δύσκολη τη ζωή στον περίγυρο.
Σαν περάσουν τα χρόνια φαίνεται ο καθένας, αλλά το κακό είναι ότι μέχρι τότε δεν ξέρεις.

Μήλο της Έριδας τα χρήματα, καθημερινά διαβάζω ιστορίες και ούτε σε 1 δεν αποτέλεσαν happy end. Όλοι τα θέλουν αλλά όταν τα έχεις δεν τα χαίρεσαι, εκτός αν έχεις τόσα πολλά που μπορείς να πηγαίνεις συνέχεια ταξίδια και δεν προλαβαίνεις να ρουτινιάσεις / "βαλτώσεις" ανάμεσα των ταξιδιών και της dolce vita που κάνεις. Όμως ο εξομ, δεν έχει εκατομμύρια να πεις οκ λύθηκαν όλα τα προβλήματα.

Σε καταλαβαίνω ότι επειδή μεγάλωσες στερημένα έχεις παράπονο αφού προέκυψαν τόσα χρήματα, έχει όμως δικαίωμα η μάνα σου να τα διαχειριστεί όπως νομίζει εκείνη.
Ίσως κιόλας με αυτά που λέει κατά καιρούς για τα γεράματά της, να θέλει να τεστάρει τις συμπεριφορές και αντιδράσεις των υπολοίπων, επειδή -μη νομίζεις- τα πολλά και ξαφνικά χρήματα από το πουθενά μπορεί να γεμίσουν με ανασφάλειες ακόμα και αυτόν που τα παίρνει.
Θεωρώ ότι δεν πρέπει να πεις τίποτα, και στη θέση σου θα έκανα ακριβώς αυτό. Άσε τη να λέει · οι άνθρωποι αλλάζουν τις δηλώσεις τους με τα χρόνια.
Και κυρίως, όσο γερνάνε.

Scroll to top icon