Τα προβλήματα σου να είχαμε όλοι.
Προφανώς θα είναι μέσα στα ποδια σου εφόσον σε συντηρούν και εξαρτάσαι από εκείνους οικονομικά. Πηγαινε στην δουλειά να γίνεις παραγωγικός να κοινωνικόποιηθείς και να απογαλακιστεις. Κάθε αρχή και δύσκολη αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να την κάνεις.
31.3.2025 | 07:17
Παρεμβατικοί γονείς
Είμαι 30 ετών και δεν έχω απογαλακτιστεί ακόμα από τους γονείς μου. Είμαι μοναχογιός και οι γονείς μου με μεγάλωσαν στα πούπουλα. Ιδιωτικά σχολεία, μεγάλο σπίτι σε ακριβή περιοχή, ταξίδια στο εξωτερικό και πολλή αγάπη από τους γονείς μου. Αυτά έζησα μέχρι τώρα αλλά νιώθω πολύ πεσμένος ψυχολογικά γιατί μέχρι και τώρα έκανα και κάνω αυτά που θέλουν οι γονείς μου. Τελείωσα τη σχολή που ήθελαν οι γονείς μου, έκανα το μεταπτυχιακό που ήθελαν οι γονείς μου και πάντα συναναστρεφόμουν με κόσμο που ήθελαν οι γονείς μου. Λόγω καλής οικονομικής κατάστασης, είμαι 30 και δεν έχω δουλέψει ποτέ. Δεν είμαστε πλούσιοι, αλλά οι γονείς μου έχουν μεριμνήσει ώστε να μπορώ να ζώ χωρίς να εργάζομαι, άλλωστε δεν κάνω και καμιά έξαλλη ζωή. Η μητέρα μου πρόσφατα, μου βρήκε μια πολύ καλή δουλειά, λόγω των γνωριμιών της και αγχώνομαι πως θα είναι η πρώτη μέρα στη δουλειά, μιας που δεν έχω καμία εργασιακή εμπειρία. Πέρα από αυτό όμως, το μεγάλο μου πρόβλημα ήταν στις σχέσεις μου. Δύο σχέσεις έχω κάνει όλες και όλες και έμμεσα με χώρισαν και από τις δύο. Λόγω της καλής εμφάνισης μου, είχα και έχω αρκετές επιτυχίες αλλά κομπλαρω και δεν το προχωράω γιατί σκέφτομαι το μετά. Οι γονείς μου και τις δύο που έχω φέρει σπίτι, τις έχουν περάσει από γενεές δεκατέσσερις. Μπροστά τους ήταν πολύ ευγενικοί αλλά όταν έφευγαν έμμεσα μου έλεγαν το κλασσικό "αυτή δεν κάνει για σένα". Φταίω κι εγώ που έχω βολευτεί σε αυτή την κατάσταση, αλλά έτσι με έχουν μάθει. Πάντα τα είχα όλα "έτοιμα". Μια φορά, παλιά όταν σπούδαζα προσπάθησα να φύγω από το σπίτι και να μείνω μόνος μου και άρχισε η κλάψα "τόσο μεγάλο σπίτι έχουμε" "για σένα το χτίσαμε" κλπ. Πέρα από το σπίτι μας έχουμε άλλο ένα το οποίο το νοικιάζουμε. Τους παρακαλούσα να μείνω εκεί και μου έλεγαν όλο ναι αλλά ποτέ δεν το ξενοίκιαζαν, όποτε έφευγε ο ενοικιαστής κατευθείαν έβαζαν άλλον, ενώ το είχαμε συζητήσει πολλές φορές ότι μόλις φύγει ο ενοικιαστής θα πάω να μείνω εγώ. Εντομεταξύ αυτό το σπίτι το αγόρασαν για μένα. Αλλά έμμεσα πάλι, δε με αφήνουν να μείνω εκεί. Έχω απηυδήσει εδώ μέσα, πνίγομαι. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν που θέλουν να με κάνουν προξενιό με μια γιατρό. Με την κοπέλα μας συνδέει χρόνια γνωριμία γιατί οι γονείς της είναι οικογενειακοί φίλοι, πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο και τα εξοχικά μας είναι δίπλα. Με αυτή την κοπέλα μεγαλώσαμε μαζί αλλά τη βλέπω σαν φίλη. Επειδή μεγαλώσαμε μαζί πιο πολύ τη βλέπω σαν αδερφή μου, παρά ερωτικά. Αλλά όταν το λέω στους γονείς μου, εκείνοι προσπαθούν να μου κάνουν πλύση εγκεφάλου. Οκ καλή κοπέλα αλλά αν ήταν να γίνει κάτι μεταξύ μας, θα είχε γίνει. Εντομεταξύ η κοπέλα, εκεί που πάντα μιλούσαμε φιλικά, τα καλοκαίρια στις διακοπές μας κυρίως γιατί δεν έχουμε κοινές παρέες, τώρα όλο στο σπίτι μου τη βλέπω μαζί με τους γονείς της. Οι γονείς της από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έρχονταν συχνά επίσκεψη και την κόρη τους την έφερναν όταν ήμασταν μικροί για να παίξουμε, όταν μεγαλώσαμε λίγο δεν ερχόταν μαζί τους, διότι και στο σχολείο δεν κάναμε ιδιαίτερη παρέα, μόνο στις διακοπές. Τώρα ξαφνικά την παίρνουν μαζί τους. Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Είμαι 30 και δεν ξέρω πως είναι να ζεις ελεύθερος τη ζωή σου. Πάντα ήμουν και είμαι το "καθώς πρέπει" παιδί και να κάνω ότι μου λένε για να μην τους στεναχωρώ. Τους έχω δώσει πολύ χώρο στη ζωή μου, φταίω. Αλλά από την άλλη αν φύγω από το σπίτι και νοικιάσω κάπου μακριά (γιατί αν νοικιάσω κοντά, συνέχεια μέσα στα πόδια μου θα είναι πάλι) θα έχω τύψεις μην πάθουν κάτι γιατί μόνο εμένα έχουν στον κόσμο. Με αγαπάνε πάρα πολύ αλλά το έχουν παρατραβήξει με τις συμπεριφορές τους.
7
