ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω κολλήσει εδω και ενα χρόνο με εναν άνθρωπο που δεν επικοινωνούμε καν πλεον. Στην αρχη ήμασταν φίλοι, μετά του είπα πως νιώθω και παρόλο που υπήρξε μια ανταπόκριση εκείνες τις μέρες, μετά χαθήκαμε εντελώς, τότε δεν ήξερα τον λόγο που επέλεξε να απομακρυνθεί. Ο λόγος τελικά ήταν πως έβγαινε τότε με μια κοπέλα και τελικά δύο μήνες περίπου αφού του είπα πως νιώθω τα έφτιαξαν και ειναι ακόμα μαζί, μενουν και μαζι τωρα. Για αρκετό καιρό δεν τον έβλεπα, σχεδον εναν χρονο, ομως έτυχε να τον δω τελευταία με την κοπέλα του και πρέπει να παραδεχτω πως ενιωσα εναν κομπο στο στομαχι και μια πικρα. Μετά από τοσο καιρό και ενώ ξέρω πως δεν εχω καμια ελπίδα για το οτιδήποτε μαζι του δεν λεει να φύγει απο το μυαλό μου. Με πιάνει ταχυκαρδία αν τον δω έστω απο μακριά κάποια μέρα, εύχομαι απλά να έρθει να με χαιρετήσει αλλά εννοείτε πως δεν θα γίνει κατι τέτοιο. Τον σκέφτομαι παρά πολύ, κυρίως από τότε που τον ξαναειδα μετά απο καιρό, πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό και δεν έχω ιδέα πως να το ξεπεράσω! Δεν θέλω να τον σκέφτομαι αλλά κάθε φορά που εμφανίζεται μπροστά μου θέλω να τρέξω και να τον αγκαλιάσω και μετά ας ανοίξει η γη να με καταπιεί! Γιατί έχω φάει τόσο κόλλημα γαμώτο, από την μια να χαιρομαι που ειναι με καποια καλά και απο την αλλη να θελω να κλάψω! Αυτό είναι ο έρωτας ή εγώ απλά είμαι τρελοκολλημενη τελος πάντων;;