Μια σκέψη που μου ήρθε καθώς διάβαζα την εξομολόγηση. Μήπως είμαστε κλειδαρότρυπες και ψάχνουμε μια ζωή να βρούμε το κλειδί που μας ξεκλειδώνει; Ελπίζω βέβαια, να είναι παραπάνω από ένα.Δεν υπάρχουν κουλ και ξεκουλ, όπως λέει και η εξομολουμένη, ήταν κουλ αλλά τις γύρισε αλλιώς, με συγκεκριμένο άνθρωπο. Άρα μάλλον απλά είμαστε κλειδωμένοι, κλειστοί και κάποιοι μπορούν και μας ξεκλειδώνουν. Ακόμα κι αν μας πληγώσουν στο τέλος, θα έχουμε τουλάχιστον γνωρίσει μια πλευρά του εαυτού μας, που δεν είχαμε δει.
13.9.2018 | 12:49
Κουλ γκόμενα
Που λέτε ήμουν κι εγώ "κουλ γκόμενα", όπως η κοπελιά της εξομολόγησης πριν. Όσα φάμε, όσα πιούμε κι όσα ...Ε την έφαγα την κρύα μου και τώρα να δείτε πόσο κουλ είμαι. Τόσο που με πιάνει σύγκρυο. Στα 30 μου, μετράω δύο σοβαρές σχέσεις, η μία στα φοιτητικά μου χρόνια, την οποία διέλυσα όταν συνειδητοποίησα πόσα πράγματα αισθανόμουν. Φοβήθηκα και το έβαλα στα πόδια. Η ευτυχία μου εξαρτιόταν απο το αν ήταν ευτυχισμένος ο άλλος, φοβήθηκα κι έφυγα. Ξέρω, δειλό. Το ξεπέρασα, δύσκολα, αλλά χωρίς πισωγυρίσματα.Και πριν 3 χρόνια, κάτι που ξεκίνησε ως "σκέτο σεξ" κατέληξε να γίνει η ζωή μου όλη. Αισθήματα υπήρξαν και απο τις δύο πλευρές, αλλά ας πούμε με λίγα λόγια, δεν ευνόησαν οι συνθήκες να πάει παραπέρα αυτή η σχέση και κάποιοι περιορισμοί που δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει ο άλλος. Έκανα υπομονή, δέχτηκα κάποια πράγματα, απλά επειδή τον είχα ανάγκη. Αλλά κακά τα ψέμματα, όταν θες παραπάνω και δεν τα παίρνεις, αργά ή γρήγορα πρέπει να φεύγεις ή να τον αφήνεις να φύγει. Δεν έχω καταλήξει τι απο τα δύο συνέβει.Στην διάρκεια αυτής της σχέσης, πίστεψα πως τελικά πράγματι υπάρχει το άλλο μας μισό, ο ένας. Τώρα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου, πως απλά παραμυθιαζόμουν. Ότι οι άνθρωποι που περνάνε απο την ζωή μας, είναι σαν βαγόνια τραίνου, περνάς-περνάει το ένα και κάποια στιγμή, έρχεται το επόμενο. Δεν υπάρχει "ο ένας", απλά αν είμαι τυχερή, θα μείνει ένας απο αυτούς που θα έρθουν. Και τώρα απο κουλ γκόμενα, είμαι η σύξυλη γκόμενα. Με τις υγείες μου!
4