ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου είπε να μείνουμε φίλοι,λέω δεν γ.....αι ,με μισή καρδιά λέω οκ (είπα να δοκιμάσω να δώ άν γίνεται)Με έχει στο φτύσιμο 2 χρόνια σχεδόν ούτε 1 μηνυμα,ούτε τηλ,παρομοίως και εγώ δεν ενοχλώ,ούτε τον πρήζω..και αφού πλέον το έχω πάρει απόφαση ότι έστω και μια τυπική επικοινωνία μαζί του δεν βλέπω να γίνεται ποτέ και σκέφτομαι ότι η πρόταση της και καλά ''φιλίας'' ήταν χρύσωμα του χαπιού για να αφήσει την ''πόρτα μισάνοιχτη''-κοινώς καβάντζα στα δύσκολα,εξακολουθώ να μην ασχολούμαι και κοιτάω τι να κάνω με τη δική μου την ζωή,ούτε σκέψεις,ούτε τίποτα που να τον εμπεριέχει.Μέχρι εδώ καλά.Μετα απο σχεδόν 2 έτη αδιαφορίας με παίρνει τηλ βράδυ με απόκρυψη,δεν θέλω να το σηκώσω στην αρχή και μόνο που δεν βλέπω αριθμό φουντώνω,τελικά δεν ξέρω πώς το σηκώνω και είναι εκείνος μου λέει οτι θέλει να συναντηθούμε κτλ κτλ..με κόλλησε πραγματικά πίστευα ότι δεν θα επικοινωνούσε ποτέ,μετά απο ένα σημείο ένιωθα και ανακούφιση μπορώ να πώ,τελικά αρχίζει τις συμφωνίες ,ξενερώνω και του το κλείνω,ξαναπαίρνει,δεν το σηκώνω.Για το μόνο πράγμα που ξενέρωσα είναι που με κόλλησε τόσο και δεν μπόρεσα να του τα χώσω.Ξέρω λάθος μου που του είπα οκ για επικοινωνία,δεν ήξερα άν μπορούσα,το είδα σαν πρόκληση,αλλά ρε παιδί μου όταν πρόκειται για σχέση και ο άλλος σε έχει τόσο στο γείωμα ,μετά γιατί πιστεύει ότι εσύ θα περιμένεις;ε όχι ρε φίλε ψάχνεις αφορμή μέσω δήθεν φιλίας για σιγουριά,ξενέρωσα.Σορυ για το σεντόνι,αλλά με έτρωγε,μα τόση αστάθεια ρε παιδί μου;