ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με τους ανθρώπουςκαι τους άντρες και τις γυναίκεςκουράστηκα με τις δικές μου εμμονές και τις δικές τους, με τον χαρακτήρα μου και τον δικό τους, με κούρασε να ακούω για αντρική/γυναικεία φιλία ενώ δεν πιστέυω σε αυτήν, κουράστηκα που δεν μπορώ να πιστέψω σε αυτήν...κουράστηκα να ακουω για φακ μπαντις και φρεντς γουίθ μπένεφιτς, κουράστηκα να βαριέμαι να αλλάξω το πληκτρολόγιο στα αγγλικά και να γράφω ίνγκλις τοιουτοτρόπως. με κουράζει που είμαι παραδοσιακή ενώ δεν είμαι κιόλας, με κούρασε που ο καθένας ζηλεύει με τον δικό του τρόπο και με τον δικό του χρόνο και που η ζήλεια είναι μέτρο αγάπης, με κούρασε που ζηλεύω κυρίως ΕΓΩ, ζηλεύω χωρίς αύριο τον έρωτά μου και κοιτάω πόσα θαυμαστικά έβαλε στο "μωρό μου". Έχω φθαρεί με το να τα παρατηρώ όλα και να θέλω μονίμως να είμαι η πιο ωραία, αλλά όταν είμαι να με πιάνει μαυρίλα που είμαι, γιατί εφόσον είμαι σήμερα θα πρέπει να είμαι και αύριο και μεθαύριο και να προσέχω....να προσέχω συνέχεια...και καμιά φορά όσο προσέχω, τόσο πιο απρόσεκτη γίνομαι και ξαφνικά γίνονται όλα ρημαδιό.Κουράστηκα να δίνω οδηγίες χρήσης στους άντρες που κάνουν σαν εφτάχρονα, γιατί πρέπει να είμαι και παρθένα και πουτάνα, και γκρινιάρα και λαρτζ γκομενάκι, και η πιο ελευθερωμένη και η πιο σεμνή, και μαύρο και άσπρο, και μπλε και κόκκινο, και ΝΔ και σύριζα, και επαναστάτρια και ήσυχη στ' αυγά μου...να έχω φίλες αλλά να μην έχω κιόλας, να είμαι έξυπνη αλλά όχι και πολύ...κι απ'την άλλη να αναγνωρίζω ότι ίσως είμαι απ' τους χειρότερους ανθρώπους στη γη και ότι δεν φταινε οι άντρες ως άντρες στο 100%αλλά και ποιες είναι οι δικές μου, πιθανόν παράλογες απαιτήσεις.Αναρωτιέμαι αν είμαι καλός άνθρωπος. Αναρωτιέμαι αν οι άλλοι είναι καλοί άνθρωποι. Μετά κουράζομαι γιατί θυμάμαι ότι "καλός" σημαίνει πολλά ή και τίποτα, από μόνο του ναι...τίποτα. Μπορεί να είμαι καλή αδερφή, αλλή κακή κόρη, καλή φίλη αλλά στρίγγλα για γκόμενα. Ποιος θα μου το πει; Νιωθω ότι διεκδικώ το σύμπαν όλο για δικό μου, λεςκαι μου το χρωστάει κανένας, θέλω ό,τι θέλω, θέλω, θέλω, θέλω!!!! Και είναι τόόόόσος κόπος καμιά φορά και μάταιος, αποκτάς αυτό που θες, χειροκροτάς τον εαυτό σου και το πετάς παραπέρα να θέσεις άλλο στόχο...Κουραστικό, τρομακτικό, και όλα αυτά χωρίς δουλειά, σε ρημαγμένη χώρα, με το ηρεμιστικούλι στο κομοδίνο πλέον αυτόματη κίνηση, τσιγάρο πάφα πούφα που μου αγοράζουν ακόμα οι γονείς μου, τόσο ώστε να κουβαλάω και σπρέι αναπνοής με γεύση κανέλα ώστε να με φιλάει ο έρωτας και να μην του βρωμάει τσιγάρο εργοστασιακό, ολέ!