ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

3 χρόνια τώρα. Πασχω από γενικευμενη αγχωδη διαταραχή και όταν μιλάω για αυτό τον όρο έχω πλήρη επίγνωση του όρου. Όλα ξεκίνησαν με τις σπουδες και την αλλαγή περιβάλλοντος. Φοβάμαι μόνη μου. Θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου . Οι γονείς μου είναι αδύνατο να με ακολουθούν κάθε φορά. Και όταν τους εξήγω " έλα μωρέ δεν έχεις τίποτα όλοι στην αρχή έτσι είμαστε " . Η μαμά μου με καταλαβαίνει κάπως αλλά λέει ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι και ότι πρέπει να μάθω μόνη μου. Χθες κοντεψα να λυποθυμησω από την στεναχωρια σήμερα έχω έναν τρομερό πονοκέφαλο και τρέμουν τα πόδια μου. Είναι απαίσιο να είσαι σε 4 τοίχους μόνος . Οκ καλή η ανεξάρτησια αλλά αυτό δεν παλευεται. Έχω κουραστεί 3 χρόνια τώρα να κλαίω . .. έχω όλα αυτά έχω και το αγόρι μου σε άλλη πόλη που ούτε αυτός με καταλαβαίνει έστω λίγο. . Τι ν κανω; αν μπορούσα τώρα θα γύρισα σπίτι μου αλήθεια