26.4.2015 | 01:04
Κριμα
Ξέρεις γιατί στεναχωριέμαι;Γιατί είχα φτιάξει μια εικόνα στο μυαλό μου, όπου εσύ θα καθόσουν στον καναπέ σου με την κιθάρα και θα μου τραγουδούσες ή θα έπαιζες και θα τραγουδούσα εγώ.Την ήθελα αυτή την εικόνα να γίνει πραγματικότητα.Και θα γινόταν.Ήταν τόσο σίγουρο.Κι όμως να, που υπάρχει ένα αλλά...Κι ύστερα όλα τ'άλλα.Που θα σου έπιανα το χέρι και θα πηγαίναμε βόλτες, που θα σε έπαιρνα τηλέφωνο για να μιλήσουμε, που θα ερχόσουν ένα μισαωράκι πριν από το σπίτι να σε δω.Τόσες σκέψεις...τόσες σκέψεις όμορφες..Τόσο κοντά στην ευτυχία κι όμως τη βλέπω πάλι να μου γυρίζει την πλάτη..
