ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε πρακτική εδώ και 1,5 μήνα περίπου και σήμερα ο αρχισυντάκτης μου έλειψε για λίγη ώρα από το γραφείο (πριν κανά δίωρο).Μετά από λίγο ήρθε και μου είπε "αγαπάκι εγώ δε θα συνεχίσω άλλο" και σκέφτηκα μήπως δεν θα συνεχίσει αυτό που γράφει και θα το κάνει αργότερα, δεν ήθελα να σκεφτώ κάτι άλλο.Είχα μια παύση πριν απαντήσω και μετά έπιασα το νόημα και είπα "πού; εδώ;" και λέει "ναι".Δε φαντάζεστε πόσο πάγωσα μέσα μου, δεν μίλησα για λίγο και μετά είπα "α........", έμεινα πάλι λίγο και μετά είπα "κρίμα" και μου απάντησε "ευχαριστώ...."Βούρκωσα και σκεφτόμουν μη μου τρέξει κανά δάκρυ, στεναχωρήθηκα πολύ.Είναι πολύ κάλος κύριος και καταπληκτικός στη δουλειά του. Με βοήθησε και με βελτίωσε τόσο που χαιρόμουν που θα δούλευα μαζί του 3 μήνες, αλλά δυστυχώς δε θα συνεχιστεί. Μας είπε ότι για το μόνο που λυπάται είναι που δε θα μας βλέπει. Και γιατί τέτοια στεναχώρια; Σίγουρα όχι επειδή είμαι υπερευαίσθητη και θα με συγκινήσει το καθετί, αλλά επειδή φεύγει ένας γαμάτος άνθρωπος.Όταν έφυγε μας χαιρέτησε και μου είπε "θα τα ξαναπούμε, θα δεις, είναι μικρός ο χώρος" και γέλασε. Ένιωσα έτσι άσχημα γιατί παντα έκανε πλάκα, δεν είχε νευριάσει ποτέ να μου πει "πω πω έκανες αυτό το λάθος" και μου φερόταν σαν να ήμασταν φίλοι, λες και με γνώριζε όσο τους παλιούς.Μόνο εκτίμηση του αξίζει και κανένας κακός λόγος. Καλύτερα που έφυγε, ήταν πολύ καλός για εδώ και μονίμως τον εκνεύριζαν.Ναι, κάποια στιγμή θα έφευγα και θα αποχωριζόμουν τους συνεργάτες μου εδώ, αλλά θα ήταν υπό τις συνθήκες που είχα στο μυαλό μου, με την λήξη της πρακτικής και όχι λόγω κάποιας απόλυσης, όχι δυσαρεστα