Λίγο της παράνοιας?

Σάββατο βράδυ άρρωστη, τανάσκελο με τσάι περγαμόντο αγκαλιά και σκέφτομαι και λέω:Γκρινιάζουμε που είμαστε μόνες μας, που οι άντρες πλέον δεν κάνουν την κίνηση να προσεγγίσουν, που δεν υπάρχει φλέρτ, που δεν εχεις μια αγκαλιά τωρα δα που σαι άρρωστη να κάτσει μαζί σου να δείτε ταινίες κ κτλ κτλ κτλ.Περιστατικό:Εχθές βγήκα για ποτό με φίλους, έρχεται λοιπόν σε κάποια φάση ένας τυπάς "ήρθα να χαρέψουμε ,μπλα μπλα,μπλα ,μπλα." ανταλλάσσουμε fb.Στέλνει σήμερα,"να ξέρεις χάρηκα πολύ που σε γνώρισα εχθές, μπλα μπλα μπλα..να κανονίσουμε να βρεθουμε όποτε μπορείς."Και τώρα ερχόμαστε στην ίδια τρελή που λίγο πιο πάνω παραπονιόταν να κάθετε και να σκέφτεται¨: και τι να βγώ? τι νόημα έχει? άλλος ένας μαλάκας που απλά θέλει να κάνει την δουλίτσα του, άσε που είναι και ωραίος (όσο πιο ωραίος τόσο πιο μαλάκας),όχι ότι δεν την έχουμε πατήσει και απο μη ωραίους.Αλλά ναι, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.Και αρχίζεις και βρίσκεις χίλιους 2 λόγους να μην πας και χίλια 2 κουσούρια.Και πείτε μου τι φταίει? Φταίει που την έχουμε πατήσει πολλάκις και πλέον είμαστε καχύποπτοι απέναντι στους πάντες και τα πάντα?Η φταίει ότι ίσως να μην είμαστε καν ψυχολογικά και συναισθηματικά διαθέσιμες ακόμα μετά απο την προηγούμενη άδοξη ιστορία(την οποία ακόμα δεν έχουμε ξεπεράσει) και το σαμποτάρουμε υποσυνείδητα?Αλλά αν δεν ανοιχτείς, αν δεν προσπαθήσεις έστω να γνωρίσεις ανθρώπους πως θα προχωρήσεις?Παίζει κ ένα τελευταίο βέβαια... να μην ξέρουμε τι θέλουμε...η να έχουμε βάλει πολλά στανταρτς τα οποία αν δεν είναι εμφανή στον άλλο με την μια δεν μπαίνουμε καν στην διαδικασία?Παράνοια...Δεν ξέρω, για πείτε κ εσείς ρε κορίτσια μόνη μου ζω αυτή την παράνοια η υπάρχουν κ άλλοι?

Κουρδιστό Πορτοκάλι

8.11.2015 | 02:47

Πλην σαφώς ειστε ανασφαλείς...για αυτο δεν μπαίνουμε στην διαδικασία του φλερτ πλέον.Και στις εποχες που ζουμε ακομη χειροτερα.Μην στεναχωριεσται βρε κοριτσια.Τιμε ις μονευ..αρα πληρουνουμε καμοια π....α και ειμαστε οκ.

| Μόνιμος σύνδεσμος

@pofenei@

8.11.2015 | 12:04

Να πας και γενικά να είσαι ανοιχτή στις γωριμίες,αλλά μην πέφτεις με τα μούτρα.Δες τι γίνεται και αν δεν γίνει και κάτι οκ συμβαίνουν αυτά.Α!και δεν είναι όλοι ίδιοι να ξέρεις.

| Μόνιμος σύνδεσμος

Καλιγούλας

8.11.2015 | 08:57

Θα σου παραθέσω ως άντρας, σχετικά νωπό περιστατικό με κοπέλα και την φίλη της που προσέγγισα μαζί με φίλο μου ένα βράδυ σε μπαράκι. Μιλάμε όλοι είμαστε γύρω στα 30. Την πλησιάζω, μιλάμε όμορφα (πεσιμο ωραίο, χαλαρό, χωρίς χυδαιότητες). Της δίνω το τηλ. μου. Μετά από 2 μέρες μου κάνει αίτημα φιλίας στο fb και αρχίζουμε να βγαίνουμε. Τα ραντεβού έβαιναν όμορφα. Στο 2ο κάνω κίνηση να τη φιλήσω (είναι που δεν κάνουμε και κίνηση παναθεμα μας). Πίτα. Ψιλοφίλησα στο 3ο με 4ο αν θυμάμαι καλά (ναι καλά άκουσες, ψιλοφίλησα). Όλο σου και μου, "μόλις χώρισα" και άλλα εμπριμέ. Το θέμα είναι ότι πέρασαν 4 μήνες και η κοπέλα όλο από αναβολή σε αναβολή και δικαιολογίες του στυλ "θέλω χρόνο, δεν είμαι έτοιμη" και τα συναφή. Όταν τη ρωτούσα τι ψάχνει από κάποιον, είπε απλά "να κολλάμε σαν χαρακτήρες". Το περίεργο είναι ότι δεν έβλεπα να μην κολλάμε. Και όπως προείπα δεν μιλάμε για κοπέλα 15, αλλά για γυναίκα 30. Το αποτέλεσμα...μετά από κοροϊδία 4 μηνών και κάποια γειώματα για έξοδο (που μάλιστα με διαβεβαίωνε ότι θα βγαίναμε) σταμάτησα να της στέλνω. Δεν έστειλε ούτε ένα μήνυμα, μέχρι που την συνάντησα τυχαία μετά από καιρό. Θα μου πεις τώρα...μπορεί να μη γούσταρε, έστω αρκετά. Κι εγώ ερωτώ. Γιατί δεν ξεαθάρισε τη θέση της τόσους μήνες; Δηλαδή τι περίμενε; Ότι με την πάροδο των μηνών όλα θα αλλάξουν και θα αρχίσει να νιώθει πράγματα; Βλέπεις λοιπόν αγαπητή εξομολογούμενη, ότι δυστυχώς, η κρίση σήμερα είναι κρίση σχέσεων και αξιών, όχι τόσο χρημάτων. Κι αν πιστεύεις ότι αυτή είναι μεμονωμένο περιστατικό, απατάσαι. Το έχω ξαναγράψει εδώ μέσα, ότι πρέπει να αρχίστε να κοιτάτε και τον άνθρωπο, όχι μόνον φράντζα και τατού. Έχω καταλήξει ότι μάλλον δεν ξέρετε τι θέλετε καθότι αυτό φαίνεται από την ασυμβατότητα λόγων και πράξεων σας. Και όπως σωστά έγραψες, αν δεν προσπαθήσεις να γνωρίσεις ανθρώπους πως θα προχωρήσεις; Οι άντρες σήμερα δεν την πέφτουν. Μήπως έχουν όμως κι ένα δίκιο; Τροφή για σκέψη.

| Μόνιμος σύνδεσμος