ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι πραγματικά πολύ παράξενο που δεν εχω ερωτευτεί ποτέ...ή ίσως να μην είναι αυτό..Απλά δεν με έχουν ερωτευτεί εμένα ποτέ...ΝΟΜΙΖΑπως ειμαι ερωτευμενη,και τελικα να σιγουρευτο για το αν και αυτοσ τελικα μπορει να τρεφει καποια αισθηματα για μενα....το ποιο ασχημο ειναι ομωσ το γεγονοσ πωσ εγω δεν εχω τηνπαραμικρη ιδεα για το αν αυτοσ με κοροιδευε και απλα ηθελε να περασει την ωρα του .δεν θεωρω οτι εχω δυσκολο γουστο, αυτην την στιγμη ομως θα ηθελα πραγματικα να εχω καποιον με τον οποιο θα μπορουσα να μοιραστω τισ σκεψεις μου....οταν εκφραζω αυτην την επιθυμια σε καποιον,οποιονδηποτε, ολοι λενε οτι εχω χρονο για να το κανω αυτο...ποιοσ ειπε ομως οτι θελω να περιμενω?και αν δηλαδη δεν αισθανομαι καλα μονη μου πια τι να κανω..?ποσο να περιμενω?και δεν ειμαι απροσιτη για να φρεναρω τον αλλον....φυσικα δεν θα κατσω να ψαχτω,..ειμαι τησ αποψης οτι θα ερθει απο μονο του...οταν ομως δεν ερχεται?τι πρεπει να κανουμε ωστε να παρουμε τελικως αυτο που θελουμε.?η αυτο που νομιζουμε οτι θελουμε , γιατι κρατιομαστε απο το αισθημα τησ προσμονησ.... δηλαδη..την εικονικη ευτιχια που μασ δινει η χαρα τησ προσμονης οταν περιμενουμε κατι το οποιο θελουμε να συμβει,μεχρι την ωρα που γινεται,και προσπαθουμε να μην απογοητευτουμε,γιατι περιμεναμε περισσοτερα...και ομως αυτο γινεται π α ν τ α...επαναποθετοθμε ολεσ μασ τις προσπαθειες και ολους μας τους στοχους προκειμενου να γινει κατι για το οποιο ανακαλυπτουμε πως τελικα δεν ηταν αυτο που θελαμε,η πως τελικα δεν ηταν κατι το οποιο αξιζε οσο πιστευαμε εξ αρχησ...ειναι λοιπον η ευτυχια εικονικη?