ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παίρνω το θάρρος , μετά από πολύ καιρό που σκέφτομαι να γραψω αυτο το κείμενο , να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου ιστορία και να μου φύγει επιτέλους αυτό το βάρος: Είμαστε μαζι 4,5 χρόνια (όχι και λιγο!!).....Το θέμα είναι οτι δε νιώθω πλέον πράγματα για αυτόν. Κάπου εδώ να αναφέρω οτι ειμαι 23 στα 24 σύντομα. Λοιπόν εδώ και 3 χρόνια έχουμε κοινή ζωή, σπίτι, φίλους. Αυτός, ας τον πούμε Χ είναι μαζί μου από συνηθεια( είμαι σίγουρη γι αυτό) . Παράλληλα όμως δε δεχεται να χωρίσουμε, προσπαθεί να το αποτρέψει πάση θυσία. Τώρα ο πραγματικός λόγος είναι ότι μοιραζόμαστε τα πάντα απο έξοδα και δε θα μπορεί μετα να ανταπεξέλθει; Ίσως είναι απλά η συνήθεια; Ίσως και τα 2;....Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά. Και κάπου εδώ γεννιέται και το 2ο πρόβλημά μου: Σε όλο αυτό είμαι εντελώς μόνη μου, δεν έχω κάποιον να μιλήσω, να με κατευθύνει, και όταν λέω κανέναν εννοώ κανέναν! Και αυτό με στενοχωρεί πολύ. Το ενδεχόμενο να φύγω έτσι απλά μια μέρα το έχω σκεφτεί, αλλά πού να πάω; Δεν υπάρχει κάποιο μέρος...Δε γράφω που δε γράφω συγκροτημένα, μετά από όλα αυτά θα σας πω και λίγα πράγματα για μένα: είμαι φοιτήτρια, 4ο έτος αν και χρωστάω πολλά μαθήματα, δουλεύω 8ωρα , 5 μέρες της βδομάδας και γενικά έχω λίγο μόνο χρόνο για τον εαυτό μου. Όσον αφορα τον Χ , τον βλέπω σε καθημερινή βάση αν και τελευταία δε βγαίνουμε και δεν κάνουμε δραστηριότητες μαζι ενώ γνωρίζω πολύ καλά όλη του την οικογένεια. Θέλω πολύ να ανέβει το ποστ μου, πραγματικά το θέλω πολύ. Περιμένω σχόλια, γνώμες, οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει γιατί είμαι σε βαθιά απόγνωση και συγγνώμη για το δυσνόητο κείμενο !