ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

για την οικογένεια του Τσέστερ και την οδύνη που πρέπει να περνάνε μετά το θάνατό του... Ως άτομο που μεγάλωσε με τα τραγούδια του, από εχθές έχω ένα αίσθημα ματαιότητας και κενού...Ο Τσέστερ είχε κατακτήσει την κορυφή ως καλλιτέχνης αλλά αυτό δεν έφτασε για να τον κάνει ευτυχισμένο.Παρατηρώντας άλλους σπουδαίους που διάλεξαν το θάνατο επειδή δεν άντεχαν στη δυστυχία τους, συναντούμε παραπλήσια βιώματα που προέρχονται από την παιδική ηλικία και δε γιατρεύτηκαν ποτέ, παρόλη τη δόξα, το χρήμα και την αγάπη που έλαβε ο καθένας τους.Με λυπεί που τα αυτονόητα δεν είναι τόσο αυτονόητα, που ακόμα και εδώ διαβάζουμε ιστορίες παιδικής κακοποίησης και παραμέλησης από τους γονείς τους! Κάποιοι δεν έχουν ιδέα τι τραύματα δημιουργούν, τι καταστροφή σπέρνουν στο νου των ίδιων τους των παιδιών...Μη χτυπάτε τα παιδιά σας, μην τους βγάζετε θυμό κι απωθημένα... Μην τα κάνετε να νιώθουν ανεπαρκή. Θα το κουβαλούν μια ζωή μέσα τους και από τη μικρότερη ως τη μεγαλύτερη περίπτωση, θα υποφέρουν! Ξέρω τέτοιους ανθρώπους λόγω εργασίας και θα σας πω ότι δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο. Η κακοποίηση φαίνεται στο βλέμμα, στον τρόπο ομιλίας, στον τρόπο δράσης!Δε θέλετε το παιδί σας να γίνει αλκοολικός, ναρκομανής, να έχει τάσεις αυτοκτονίας. Δε θέλετε πολλά για το παιδί σας, αλλά εσείς τι έχετε κάνει για αυτό; Ως γονείς έχουμε απαιτήσεις αλλά βγάζουμε έξω την ουρά μας εκεί όπου είμαστε υπεύθυνοι.Προστατέψτε το παιδί σας! Μην απλώνετε χέρι! Μην το αδικείτε! Μην το εκθέσετε σε κίνδυνο μέσα στο σπίτι του το ίδιο! Εσείς το φέρατε στον κόσμο, του οφείλετε αγάπη, υποστήριξη!Αυτά, είναι τα αυτονόητα αγαπητοί γονείς...