ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδω και κατι μηνες παλευω με τα μαξιλαρια.Τα πεταω τα ζουλαω τα αγκαλιαζω τα κλοτσαω.Γιατι?Γιατι νιωθω μονη.Νιωθω μπερδεμενη.Νιωθω στασιμη.Νιωθω ανικανη.νιωθω αχαριστη.Αχαριστη που δεν μου αρεσει η υψηλοβαθμη σχολη μου.Ανικανη γιατι δεν εχω καταφερει να βρω κανεναν να με καταλαβαινει να του μιλησω.Στασιμη γιατι εδω και ενα χρονο ζω και ξαναζω στο μυαλο μ τις ιδιες καταστασεις μην μπορωντας να προχωρησω.Μπερδεμενη γιατι δεν ξερω τι θελω τελικα να κανω στη ζωη μου.Και μονη γιατι ολοι οσοι αγαπω εχουν φυγει απο κοντα μου εχουν προχωρησει αφηνοντας με ολομοναχη να παλευω ενω εγω ποτε δεν θα εκανα κατι τετοιο.Δεν τους κατηγορω.Ο καθενας θα ηθελε να ξεφυγει απο την μιζερια του.Απλα οταν εχεις καποιον να παλευει μαζι σου νιωθεις την μιζερια σου λιγοτερη.Ετσι ηταν ειναι και θα ειναι παντοτε.Καθε καινουρια μερα προσπαθω και καθε βραδυ γυριζω παλι πισω.Πισω σε παλιους ερωτες παλιες φιλιες παλια ξενυχτια παλιες συζητησεις.Δινω γροθια σε ενα μαξιλαρι.Πουπουλα παντου πουπουλα.τα μαξιλαρια τρυπησαν.