20.11.2012 | 11:58
Με αφορμή τον θάνατο ενός γνωστού
Την ανθρώπινη αδυναμία και τον φόβο μπορώ να τον καταλάβω. Όμως την λύπη που κάποιοι περιφέρουν στα social media και που στην πραγματικότητα κραυγάζει "πάει κι αυτός δυστυχώς. Εγώ όμως ζω". Είμαστε εγωιστές, ο θάντος του άλλου δεν μας συγκλονίζει για την απώλεια εκείνου. Μας θυμίζει τον επικείμενο δικό μας. Κι ενώ παριστάνουμε τους συντετριμμένους, μέσα μας αγαλλιάζουμε που δεν είμαστε στην θέση του αδικοχαμένου. Αλλά δεν αφιερώνουμε έστω ένα ελάχιστο του χρόνου μας επί γης, για να αποφασίσουμε πώς θα πορευτούμε με τον θάνατο συντροφιά κάθε μέρα. Μόνο να κάνουμε χαζές αφιερώσεις και το γελοίο RIP. Και βιντεάκια και χαρμολύπες. Ανόητοι.
