ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μια σχέση εδώ και 3 χρόνια σχεδόν ... Στην αρχή μου είχε κρύψει την πραγματική του ηλικία μου είχε πει ότι ήταν 28 αλλά ήταν 33... Άρχισα να πηγαίνω στο γυμναστήριο που δούλευε για να κάνουμε μαζί προπονηση.. είχα δει μια κοπελίτσα που ερχόταν συνέχεια κ άφηνε τ πράγματα εκεί κοντά του κ μου είπε από μόνος του ότι εκείνη τον θέλει.. μόλις κατάλαβε ότι είμαστε εκείνη μαζί αρχιζε ν έρχεται όταν ήμουν εγώ ν του χαμογελάει κ όταν πήγα εγώ εκεί κοπηκαν κ από τους δύο τ χαμόγελα ... Άρχισα ν του λέω όλα αυτά κ μ έλεγε ότι είμαι τρελή δεν έκανε τίποτα τέτοιο κ ότι βλέπω ότι θέλω .. μετά παραδέχθηκε ότι χαμογελούσε αλλά όχι έτσι όπως το πήρα εγώ ... Από τότε άρχισα ν μπαίνω στο φβ να σβήνω οποία έβρισκα κρυφά μετά το κατάλαβε κ μου κλείδωσε το κινητό κ τις έστελνε όλες τις "φίλες" του μηνύματα κ τις έλεγε ότι είμαι τρελή τον ζηλεύω κ όλα αυτά ... Κρυφά από εμένα με έβριζε σ εκείνες... Τέλος πάντων τις έκανε ξανά αίτημα κ μιλούσαν κρυφά κ κανόνιζαν ν βγουν κ για καφέ .. ενώ ποιο παλιά δεν ήταν φίλες μ όλες αυτες και μου το είχε πει ότι κάτι έτρεχε πριν από εμένα... Μια μέρα μ φώναζε μ έβριζε μ μειωνε κ με χτύπησε μ πήρε όλα τα πράγματα μου κ μου τα πέταξε από το σπίτι που μεναμε μαζί... Άρχισα όλοι ν γελάνε μαζί μου στον δρόμο δεν ειχα νιώσει ποιο χάλια ποτέ στην ζωή μου.. μετά από 3 εβδομάδες αφού δεν του έκατσε καμία όπως πίστευε γύρισε σ εμένα μ παρακαλούσε εγώ δεν ήξερα τίποτα για όλα αυτά που έκανε όταν μιλούσε κρυφά μου είπε ότι δεν θα μ ξανά χτυπησει κ γύρισα μετανιωμενος μ ζήτησε ν παντρευτούμε δέχτηκα την πρόταση και μετά πάλι τα ίδια κοιτούσε οποία έβλεπε και μόλις μαλώναμε την έκανε αίτημα κ τις έστελνε ... Με ξανά χτύπησε κεφαλιά άρχιζε ν μ βρίζει να μου λέει ότι μ είχαν πεταμένη κ εκείνος μ έκανε άνθρωπο κ όλα αυτά τα μάζευα μέσα μου .. έφτασε ο καιρός που δεν τον ήθελα ερωτικά βρισκόμασταν σεξουαλικά μια φορά στους 6 μήνες έξω δεν βγαίνουμε μόνο σπίτι στο γυμναστήριο κ σπίτι .. εγώ είμαι 20 χρόνων δεν έχω ζήσει τίποτα κ αυτός έχει βγει κ τα έχει κάνει όλα... Βλέπω όλα τα κορίτσια βγαίνουν κ μόνο εγώ κάθομαι μέσα κ τρώω ξύλο κ βρισιμο... Με πιάνει από το λαιμό ν μ πνίξει κ Συνέχεια μ μειώνει κ λέει ότι οι άλλες είναι ποιο ικανές από εμένα κ εγώ είμαι ανίκανη ... Από το άγχος κ την στεναχωρια μου έχω βγάλει αυτοάνοσα νοσήματα ... Δεν τον θέλω αλλά τον λυπαμαι δεν μπορώ ν χωρίσω νομίζω δεν θα βρω κανέναν νομίζω ότι είμαι ένα τίποτα .... Νομίζω ότι δεν εχω αξία χωρίς εκείνον έτσι με έχει κάνει ν νιωθω.. τι να κανωωω ,?