ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξύπνησες. Μην ανοίξεις τα μάτια όμως, όχι. Σκέψου. Που είσαι; Τι κάνεις; Είσαι μικρός. Στη γωνία του δωματίου υπάρχει ένα κουτί μ' ένα ωραίο περιτύλιγμα. Σηκώνεσαι σαν παλαβός. Το ανοίγεις ανυπόμονα. Είναι το παιχνίδι που εδώ και μήνες, οι οποίοι στο παιδικό σου μυαλό φάνηκαν αιώνες, παρακαλούσες να σου πάρουν. Είσαι χαρούμενος! Είσαι 7.Μην ανοίξεις τα μάτια ακόμα. Μη. Η μουσική παίζει δυνατά. Η πόρτα ανοίγει. Η μάνα σού λέει ότι έχεις τηλεφώνημα. Της ζητάς να ευχαριστήσει και να πει ότι θα πάρεις εσύ, αργότερα. Δε θες να μιλήσεις. Προτιμάς ν' ακούς μουσική και να χαζεύεις τον τοίχο που είναι γεμάτος από πόστερ με τ' αγαπημένα σου συγκροτήματα και από αφίσες της ομάδας. Νιώθεις ότι δεν σε καταλαβαίνει κανείς. Είσαι έφηβος (και μαλάκας). Είσαι 15.Κράτα τα μάτια κλειστά. Δεν θα δεις και πολλά ούτως ή άλλως, αν τ' ανοίξεις. Το κεφάλι είναι βαρύ. Γαμημένο hangover. Είσαι κομπλέ όμως. Στ' αυτιά σου αντηχεί, ακόμα, η φωνή ενός εκ των φίλων. "Τώρα αρχίζουν τα όμορφα μάγκα μου!", σου λέει. Το μυαλό ταξιδεύει στην προηγούμενη νύχτα. Στα γέλια, στα πειράγματα με την κοριτσοπαρέα δίπλα, στο ξημέρωμα στον ηλεκτρικό. "Τώρα αρχίζουν τα όμορφα", σιγοψιθυρίζεις. Είσαι 19.Μην ανοίξεις τα μάτια. Όχι τώρα. Δίπλα σου, στην άκρη του κρεβατιού, κάθεται μια κοπέλα. Όμορφη, πολύ. Σε κοιτάζει με αυτό το βλέμμα που λέει τα πάντα. "Χρόνια πολλά. Σ' αγαπώ!", ακούς. Σκύβει, σε φιλάει, σε αγκαλιάζει. Την κρατας σφιχτά. Τα πάντα γαληνεύουν. Είσαι ευτυχισμένος. Είσαι 23.Άνοιξε τα μάτια τώρα. Δες. Δεν υπάρχει παιχνίδι στη γωνία του δωματίου. Τί να το κάνεις; Δεν είσαι παιδί πια. Ο τοίχος απέναντι σου δεν έχει πόστερ και αφίσες σαν τον άλλον. Είναι ωχρός, κενός. Δεν είσαι έφηβος πια. Τσεκάρεις το κινητό. Οι φίλοι δεν σε πήραν ακόμα. Άλλοι θα ξεχάσουν, άλλοι θα πάρουν πιο αργά. Κοιτάς στην άκρη του κρεβατιού. Η όμορφη κοπέλα δεν είναι πια εκεί. Δεν πειράζει. Έχει πάει αργά έτσι κι αλλιώς και πρέπει να σηκωθείς. Είσαι, πια, 29.