πες το εκεί που πρέπει...
16.6.2016 | 13:32
Μερικά λόγια από τον Aira, μια περίπου εξομολόγηση
Συμβαίνουν πολλά, θα μπορούσαν να με έχουν γονατίσει, λογικά έπρεπε να το έχουν κάνει. Αλλά δεν ισχύει. Έφυγες και μαζί με το μαζί πήρες ένα κομμάτι από εμένα, μου έμεινε όμως κάτι, ένα από τα τελευταία άγχη σου για ‘μενα πριν γίνουμε τελείως σκατά. Να μην τα παρατάω και κάθε φορά που συμβαίνει κάτι κακό να γεμίζω τον εαυτό μου αισιοδοξία.Ίσως εγώ να μη μπορώ να το κάνω σκεφτόμενος αύρες και καλοσύνη στον κόσμο αλλά μπορώ να το κάνω μέσω της λογικής, αυτήν έχω. Όλα περνούν, με πείσμα και υπομονή και μια μικρή ουτοπική μαγεία αυτά που έγιναν δεν ξεγίνονται αλλά τουλάχιστον διορθώνονται, προχωράμε. Δεν το κάνω για ‘σενα, για ‘μενα το κάνω αλλά χάρη σε ‘σενα.Κι επειδή ο τίτλος μίλαγε για εξομολόγηση… Μου λείπεις. Κάναμε και οι δύο λάθη, εγώ περισσότερα. Ξέρω πως υπάρχει άλλος και ούτως ή άλλως στο ξανακολλημένο γυαλί φαίνονται τα ραγίσματα. Υπάρχει ένας τρόπος όταν αντί να κρύβεις το κολλημένο τμήμα το υπερφωτίζεις, αλλά στην περίπτωση μας έχεις πάει παρακάτω. Και για να μη νομίζεις πως σε κατηγορώ για να βγω άσπιλος, διανοητικά κι εγώ έχω πάει παρακάτω, έχω εντοπίσει την επόμενη. Είδες που ήρθε ο καιρός να λέμε αποδαιμονοποιημένα ‘’άλλος’’ και ‘’επόμενη’’; Και μη νομίζεις πως δε με νοιάζει, με νοιάζει και πολύ μάλιστα όμως ξέρεις πως είναι αυτά, πρέπει να το κάνω. Αφού επέμεινες να διακόψεις το λήθαργο, τώρα δεν πρόκειται να ξανακοιμηθώ. Κράτα όμως απ’ την εξομολόγηση αυτό, Ευχαριστώ ( ολόκληρο κι ατόφιο )Συγνώμη ( ολόκληρο κι ατόφιο ).-Aira-
3