ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω τελειωσει ιεκ για βρεφονηπιαγωγος. Περα απο το baby sitting δεν εχω ασχοληθει περισσοτερο με τον τομεα μου λογω ανεργιας. Ναι μεν δουλευω αλλα σε κατι ασχετο. Το θεμα μου ειναι το εξης: παρολο που στο ιεκ διαβαζα και τα πηγαινα πολυ καλα, εδωσα και πιστοποιηση κιολας και την πηρα αισθανομαι οτι εχω ξεχασει και αυτα που εμαθα. Αν με βαλουν δηλαδη σε ταξη με παιδακια δεν ξερω αν θα μπορεσω να ανταπεξελθω. Θα ηθελα να κανω ενα μεταπτυχιακο αλλα δεν εχω χρονο, ορεξη και κυριως χρημα. Με τον συντροφο μου μαζευουμε λεφτα για να παμε εξωτερικο , ειτε Αγγλια ειτε Γερμανια. Και παρολο που προσπαθω να σκεφτομαι θετικα λεω στον εαυτο μου θα τα καταφερω εκει θα βρω δουλεια με ενα πτυχιο ιεκ? Δεν ξερω καθολου αλλα θα ηθελα αμα ειχα την δυνατοτητα να ξεκινησω σαν βοηθος νηπιαγωγου ετσι ωστε να εξοικοιωθω λιγο με το περιβαλλον και τα παιδακια αλλα και παλι δεν ξερω πως λειτουργουν στην Αγγλια και στην Γερμανια. Εννοειται πως δεν πιστευω οτι μολις παω εξωτερικο θς βρω δουλεια στον τομεα μου. Δεν με πειραζει κιολας να κανω και μια ασχετη δουλεια για κανα χρονο αμα ξερω οτι σιγα σιγα θα φτιαξει το πραγμα απλα προβληματιζομαι αν θα τα καταφερω με ενα πτυχιο ιεκ και χωρις ιδιαιτερη πιστη στον εαυτο μου. Απλα βλεποντας οτι εχω φτασει 25 και χωρις προυπηρεσια στο αντικειμενο μου με πιανει αγχος. Ο θεος βοηθος και ευχομαι ολοψυχα σε ολους να βρουν τον δρομο τους στα επαγγελματικα, προσωπικα και γενικα να μην το βαζουν κατω. Μακαρι να πανε ολα καλα και πανω απο ολα υγεια. Δεκτη οποιαδηποτε συμβουλη και κυριως απο ατομα που εχουν μεταναστευσει