Δεν σε καταλαβαινω εντελως αλλα ημουν κορη λογιστριας. Απο μικρη θυμαμαι και μεχρι τωρα την μητερα μου τις τελευταιες μερες του μηνα να τρεχει σαν τρελη να παραδωσει οτι επρεπε και φυσικα τα χρηματα που επρεπε ηταν οσα οσα ( εχει απο οτι βλεπεις δικο της γραφειο και ολοι την αφηναν και ειδικα τωρα τελευταια για τις οικονομικες υποχρεωσεις). Ενα καλοκαιρι δεν θυμαμαι να εχει κατσει πανω απο 5 μερες και να την τρωει το αγχος αν θα προλαβει με τις δηλωσεις αλλιως εκεινη θα την πληρωσει την νυμφη. Αλλα δεν νομιζω το θεμα σου να ειναι μονο η εργασια αλλα ενα ολοκληρο πακετο. Ναι θα σου πουν ειναι δυσκολο σε τετοιες εποχες που ζουμε να αλλαξεις τη ζωη σου και δεν ειναι λαθος αλλοι θα ελεγαν να λες και ευχαριστω που βγαζεις απο αυτη την εστω και τα απαραιτητα αλλα αυτο που ειναι θες? Μια ζωη που εσυ η ιδια εισαι μιζερη και δυστυχισμενη? Η πιστευεις πως αξιζεις κατι τετοιο? Κοριτσι μου η ζωη ειναι ρισκο μπορει να αποτυχεις η και να επιτυχεις και το ερωτημα ειναι αν θα ειχες αυτο το θαρρος. Αν το θες μπορεις ολα γινονται και αν εσυ το θες το σιγουρο ειναι πως το αξιζεις, το καλυτερο αξιζει σε ολους μας και πανω απο ολα σε αυτους που εχουν θαρρος. Η δειλια σε κανει δυστυχισμενο και μην συμβιβαζεσαι με την μετριοτητα
23.8.2015 | 16:56
Μετεωρη.....
Ειμαι εκτος γραφειο με αδεια κ ολη την ωρα σσκεφτομαι οτι δεν θελω αυριο να επιστρεψω...Δ ειναι το δυσκολο ωραριο,οι απαιτησεις,το καθημερινο διαβασμα,η πιεση ,το αγχος κ αλλα τοσα που θα μπορουσα να αναφερω ειναι οτι εχω να κανω με χωριατες...Δ υποτιμω κανεναν,αλλα αυτη η νοοτροπια που υπαρχει με πνιγει..Εδω κ 4 χρονια εχω το δικο μου γραφειο σε ενα τουριστικο μερος που το χειμωνα ερημερωνει,δεν υπαρχει ψυχη γυρω μου κ γω δουλευω 12ωρα..μπορει να περασει μηνας κ να μην εμφανιστει κανεις στο γραφειο...Κ γω αναγκαζομαι στην απομονωση..η πολη η κεντρικη ειναι 30' δρομος κ λεφτα δεν υπαρχουν για να νοικιασω εκει αλλα επισης θα με κουραζε κ το πηγαινε ελα...Κ οσο κ αν εχω παλεψει για αυτο το γραφειο,οσο κ αν εχω δωσει κ την ψυχη μου το μονο που τελικα μου εχει προσφερει ειναι το να μην ειμαι ανεργη...Υπηρξα πριν το ανοιξω κ ενιωθα να μου ρουφανε τον αερα ..Δ θα αντεξω να ειμαι χωρις δουλεια κ αυτος ακριβως ο φοβος μου με κραταει δεμενη...Πολλοι μου λενε να το κλεισω,πλεον το βλεπω κ γω οτι αντι να ερχονται πελατες ,αυτοι οι λιγοι που εχω φευγουν.. Κ ολα αυτα γιατι θεωρω οτι ο κοπος μου πρεπει να αμοιφθει,οχι υπερβολες...Λεφτα δ εχω βγαλει,χρονο δεν εχω,κοινωνικη ζωη μηδεν...Ειμαι λογιστρια κ μονο οσοι εχουν σχεση με το επαγγελμα θα μπορουσαν να νιωσουν τι λεω.. Νιωθω σαν να μην εχω επιλογες παρολο που πιστευω οτι παντα υπαρχουν!Στα 34..κ χωρις σχεση,φιλες,ισως κ ονειρα...Κ ενω αγαπω τον τοπο μου,τη θαλασσα,τον μικρο μουαδερφο μου κ δεν θελω να τα αποχωριστω σκεφτομαι οτι πρεπει να φυγω..ολα με διωχνουν...Δ υπαρχει ουτε ενα παιδι να με εχει πλησιασει 4 χρονια τωρα...Κ δε θελω κ γω να κανω σχεση με ανθρωπους που βλεπω εδω κ τα χουν ολα χυμα στο κυμα,οικογενεια,φιλια,γυναικα,σχεση...ειναι ολα ενα τεραστιο κρεβατι...το μονο που μετραει τελικα στην επαρχια ειναι το χρημα,το ποτηρι,το σ@ξ ,η καλοπεραση...Αξιζει να μενω σε ενα μερος που τελικα δ μου ταιριαζει η φιλοσοφια;Μηπως το προβλημα το χω εγω;Μου χει βγει αυτη η φαση ξανα αλλα την εθαψα...Κ για ποσο ακομα θα κλεινω τα ματια μου;Αλλα φοβαμαι...το μετα,την ηλικια μου,την αλλη πολη,το παλι απ την αρχη....
1