ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι σημαινει οταν ενας αντρας στην αρχη σε κοιταει και λιωνει,ειναι γενικα γλυκος και τρυφερος,σε φιλαει οπου και να ειστε και...Μπουμ ξαφνικα γινεται αποτομος(χωρις να γινει κατι)δεν σε ακουει οταν μιλας,η σκεψη του τρεχει αλλου,αποφευγει τις ερωτησεις σου(πχ τι εχεις;),δεν σε κοιταζει,γενικα βγαζει αλλο χαρακτηρα;Για να σας προλαβω,να προσθεσω πως μιλαω για ηλικιες 26-28.Εγω τον ρωτησα γιατι μου αρεσουν οι σταρατες κουβεντες.και τι μου λεει;Οτι τον φερνω σε δυσκολοη θεση που τον "κατηγορω",δεν εχει κατι,απλα εχει καποια προβληματα λογω δουλειας καμια σχεση με μενα,σκεφτεται το μελλον που θα βγαλει κ αλλα τετοια.Δεν ξερω αν προσπαθει να τα καλυψει ή αν οντως συμβαινει αυτο.Δεν μπορει να ειναι καποιος τοσο υποκριτης μου φαινεται απιστευτο.Εκεινη τη στιγμη επελεξα να τον πιστεψω.Το θεμα ειναι οτι εκανα μαζι του σχεση ενω ηθελα να μεινω μονη(ειχα βγει απο μεγαλη σχεση σχετικα προσφατα)αλλα αυτος με επεισε οτι ξερει τι θελει,υποτιθεται κιολας οτι ειναι ωριμος σε αυτην την ηλικια,οχι κανενα νιανιαρο.Και σκεφτηκα αντε αξιζει την προσπαθεια,φαινεται συνειδητοποιημενος και περναω καλα μαζι του(ασε που ειχα αρχισει να τον ερωτευομαι).Γιατι εγω δεν μπορω τους αντρες που δεν ξερουν τι τους γινεται και φοβουνται.Ρε παιδακι μου θελω ο αλλος να κατσει και να μου πει:ξερεις κατι;με πειραξε αυτο κι αυτο,ξενερωσα,ή το μενανιωσα,δεν μου βγαινει ή οτιδηποτε τελος παντων.Βαριεμαι να μπαινω στη διαδικασια σκεψεων εντελως ανουσιων,αυτα τα εκανα παει τελος.Μεχρι τα 22 οκ.Μετα σε κουραζουν τετοιες ασαφειες.Ας ειμαστε και λιγο ειλικρινεις καμια φορα,δεν βλαπτει.Κουραστηκα.Αν λες αληθεια εισαι κακος και ψυχρος,αν ζητας την αληθεια γινεσαι πιεστικος.Που φτασαμε ρε γμτ ,πληρης ισοπεδωση..