ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω διαβάσει αρκετές εξομολογήσεις εδώ μέσα και άλλες με έχουν θυμώσει,άλλες με έχουν κάνει να γελάσω,άλλες μου προκάλεσαν ένα γλυκό συναίσθημα και άλλες τις βρήκα εξαιρετικά ρηχές. Οι περισσότερες όμως είχαν ένα κοινό παρόνομαστη. Τον έρωτα και την αγάπη. Έχω διαβάσει αρκετές φορές πως ο/η συντροφός σας δεν σας κάνει εκπλήξεις,δεν δέχεται διάφορους σεξουαλικούς πειραματισμούς,δεν σας παίρνει δώρα κλπ κλπ κλπ. Είμαι σε μία σχέση 4 χρόνια. Μου έχει πάρει 1-2 δώρα,δε θυμάμαι,δεν έδωσα ποτέ σημασία στα υλικά αντικείμενα. Μου έχει πάρει μια φορά λουλουδιά και το έκανε με πολύ εύστροφο τρόπο. Δεν είπα ποτέ "α γιατι δεν μου παίρνει δώρα,α γιατί δεν κάνει το ένα ή το άλλο". Είναι εκεί 4 χρόνια. Παρόν. Παλεύει με τους δαίμονες μου,χαίρεται τις εκλάμψεις μου. Με ρωτάει κάθε μέρα εάν θέλω να φάω και μοιράζεται πάντα το φάγητο του μαζί μου. Νοιάζεται εάν κρυώνω,εάν είμαι καλά,εάν με περνάω δυσκολίες. Και είναι πάντα μαζί. Παλεύουμε μαζί. Σε όλα. Με αγκαλιάζει σφιχτά και με φιλάει παθιασμένα. Με νιώθει και με ηρεμεί. Είμαστε ένα. Ποια η ανάγκη των υλικών αντικειμένων όταν κάθε μέρα μου δίνει την ψυχή του; Όταν του δίνομαι και μου δίνεται; Όταν στέκεται πλάι μου σα φίλος,σύντροφος,αδερφός,εραστής; Να αναζητάτε την ουσία των πραγμάτων και μην κοιτάτε τι δε σας δίνει ο άλλος αλλά τι σας δίνει. Γιατί αυτό μπορεί να είναι όλη του η ψυχή.