ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ηταν γυρω στη 1:30 τα μεσανυχτα...και απλως ενιωθα τοσο κενη...μολις ειχα χωρισει με το αγορι μου μετα απο 2,5 χρονια σχεσης...ενιωθα τοσο απαισια...σαν αυτη η ζωη να μην ηταν δικια μου...σαν η δικια μου ζωη να μην μπορουσε να ειχε παει τοαο ασχημα...σαν εγω να μην μπορουσα να τα ειχα σκατωσει τοσο μα τοσο πολυ...μου το ειχε πει..αν συνεχισεις ετσι θα πληγωθουμε...δεν τον ακουγα...νομιζα πως αυτο που εκανα ηταν το εξυπνο...το πονηρο το σωστο για τα σημεια των καιρων...εβγαινα χωρις α του λεω που παω με ποιους και τι ωρα θα γυρισω...αυτος δουλευε 12 ωρα και επαιρνε ψιχουλα μισθο και εμενα μοθ τα διναν οι γονεις μου...ερχοταν κουρασμενος σπιτι χωρις παντα να εχει πολλες ορεξεις...εγω ομως ειχα...τον παραταγα μεσα στο σπιτι μονι και εβγαινα για ποτο με τις φιλες μου...ωσπου μια μερα εγινε...καθομουν εκει με εναν αλλο...αγνωστοι μεταξυ αγνωστων ολοι στο παρτυ...το αγορι μου να κοιμαται κουρασμενος στο σπιτι μας και εγω να ειμαι εξω και να παρταρω...ενιωθα πως του αξιζε αυτο αφου δεν μπορουσε να μου προσφερει ολα οσα ηθελα...ολα οσα ΤΟΤΕ ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΕΙΧΑ ΑΝΑΓΚΗ...ενιωθα πως του αξιζε...ετσι απλως πηρα τον αγνωστο και πηγαμε στις τουαλετες...τον αφησα να κανει οτι ηθελε στο κορμι μου...πραγματα που δεν αφηνα το αγορι μου να κανει επειδη ειχα μεσς μου την αισθηση πως δεν ειναι αρκετος για να τα κατακτησει...εκανα πρωκτικο για πρωτη φορα...εκει μεσα στις τουαλετες με ενανα αγνωστο που ουτε το ονομα του δεν θυμαμαι...μετα λιωμα γυριαα τα ξημερωματα σπιτι σα να μην ειχε συμβει τιποτα...επεσε και ξαπλωσα την ωρα που αυτος πηγαινε στην δουλεια...ουαν ξυπνησα ηταν απογευμα...ημουν μονη σπιτι..ακομα δεν ειχε γυρισει απο την δουλεια...Μετα απο λιγες ωρες γυρισε...φαγαμε και πηγαμε σινεμα να δουμε μια ταινια...σπανιο για αυτον να μου προτεινει να παμε σινεμα...λες και ηξερε τι προκειται να γινει και ηθελε να αποκτησει τις τελευταιες του μνημες απο εμενα...γυρισαμε σπιτι.Τσιμπησαμε λιγο και πεσαμε για υπνο...εγω ξυπνησα για πρωτη φορα πριν απο αυτον...ειχε ηδη πακεταρει καποια απο τα πραγματα μου οσο ηταν στην δουλεια και απλως πακεταρα και τα υπολοιπα...ειχε ερθει η ωρα...οταν πηγα να του γραψω το σημειωμα με επιασαν τα κλαματα..ελεγα στον εαυτο μου να ερθει στην θεση του...πως θα ενιωθα εγω αν εκανε αυτο που του εκανα...Βεβαια σταθηκα γερη...του τα εγραψα ολα στο γραμμα που αφησα πανω στο τραπεζι...εκει που καθε πρωι με περιμενε το πρωινο που αυτος μου εφτιαχνε πριν φυγει για την δουλεια...γυρισα στο πατρικο μου.Το πρωτο που εκανα ηταν να ξαπλωσω στο κρεβατι και να κλαιω μεχρι να καταλαβω τι εχασα απο την ζωη μου...Και να μαι τωρα...ειμαι ηδη 8 ωρες χωρις αυτον και εχω μετανιωσει καθε λεπτο που τον πληγωσα...Αυτος μεχρι και τωρα κυριος...του ειοα να μην με παρει στο τηλ..πως δεν θα το σηκωσω...πηρε μια φορα στις 7 με το που ξυπνησε.Δεν του απαντησα..μετα απλα μου εστειλε ενα μηνυμα που ελεγε πως θα με αγαπαει για παντα...ηταν το πιο σκληρο μηνυμα που πηρα ποτε...Και αυτη ειναι μια η σκατενια μερα μου