Γενικά πολλές φορές πάνω στα νεύρα μας και πάνω σε δύσκολες καταστάσεις, λέμε πράγματα που δε θέλουμε και δεν εννοούμε. Ο φίλος μου για παράδειγμα, όταν περνάει δύσκολες φάσεις, όπως αυτή που λες, απομακρύνεται, μπορεί να χαθεί 1-2 μέρες αλλά έτσι το περνάει και δε θέλει να ξεσπάει σε μένα οπότε με "αποφεύγει".ίσως από δω και πέρα μπορείς να κάνεις κάτι παρόμοιο. Εγω ας πούμε θέλω κοντά μου άτομα, δε μπορώ μόνη μου. Θεωρώ πως για όλους τους ανθρώπους δεν είναι το ίδιο. Ίσως και αυτός δε κατάλαβε το πόσο σημαντικό ήταν το γεγονός για σένα. Κάποιοι δεν έχουν στενές σχέσεις με γιαγιαδες κλπ και λένε "οκ, εντάξει, ξεπέρασε το, δε θα κλαίμε 10 χρόνια". Οπότε ίσως περίμενε να είσαι πιο ψύχραιμη. Απ'ότι κατάλαβα όμως είστε μικροί, δεν έχετε περάσει δοκιμασίες και αυτή είναι μια σημαντική δοκιμασία. Από αυτη μαθαινεις και εσυ, μαθαινει και αυτός. Αν δε μπορεσε να το καταλαβει, τοτε ειναι αρκετα ανωριμος ακόμη. Αυτό βεβαια δε σημαινει ότι έχουμε το ακαταλόγιστο να μιλάμε στους ανθρώπους μας όπως θέλουμε. Βρίσκουμε τρόπο να το αντιμετωπίζουμε. Η γιαγια μου έλεγε ότι τα λόγια είναι σαν το νερό :"δε γυρίζουν πίσω". Θα μάθες σιγά σιγά και θα μάθει και αυτός. Ο,τι και να έγινε, μην ανησυχείς. Όλα περνάνε.
18.6.2017 | 13:52
Μια δυσκολη χρονια
Το περασμενο καλοκαιρι τετοιον καιρο, > τον παππου μου.Γενικα η περυσινη χρονια ηταν μια δυσκολη χρονια για μενα.Επρεπε να ξεκινησω μια καινουργια ζωη,αφου θα εφευγα απο το σπιτι μου για σπουδες.Σχεδον για μιση χρονια δεν ειχα ουτε εναν φιλο/η να κανω παρεα,να βγουμε για να μην αισθανομαι μονη.Ειχα ομως πλεον μια σχεση απο αποσταση αφου τα ειχαμε ηδη 3 χρονια.Το γεγονος οτι επαψα να βλεπω το ατομο που αγαπω,με εριξε πολυ ψυχολογικα.Επειτα,οταν ηρθε πλεον το καλοκαιρι και τελειωσε η εξεταστικη μου,ο παππους μου αρρωστησε και πεθανε.Ειχα παρει πολυ βαρια το θανατο του οχι μονο επειδη εχασα εναν δικο μου ανθρωπο,αλλα γιατι δεν αντεχα το βαρυ κλιμα που επικρατουσε εκεινες τις μερες στην οικογενεια μου καθως ολοι ηταν στεναχωρημενοι.Ετσι μιλησα ασχημα στο αγορι μου και ειπα πραγματα που δεν ηθελα να πω, και δεν ισχυουν και επειτα τον χωρισα.Δεν ηταν κατι που ηθελα να κανω αλλα ημουν ψυχολογικα συντετριμμενη και πιεσμενη και ηθελα απλα να μεινω μονη.Τον παρακαλεσα να με συγχωρεσει εστω κι αργα και του εξηγησα γιατι αντεδρασα ετσι,ομως αυτος δεν θελει με τιποτα να ξαναειναι μαζι μου.Μου λειπει ομωε αφανταστα πολυ και υποφερω μακρια του .Ηθελα απλα να μοιραστω μαζι σας,αυτο που με βασανιζει.
1
