ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΣΜΝ. Τα φοβάμαι όπως και κάθε ασθένεια. Αν τρυπήσω το δάχτυλο μου θα ουρλιάξω και μετά θα σκεπάσω με τις παλάμες μου τα αυτιά μου. Φοβάμαι κάθε σημάδι που θα μείνει πάνω μου. Κάποτε μια φίλη μου μου είχε εξομολογηθεί ότι είχε κονδυλώματα. Είχα τρομοκρατηθεί γιατί δεν το περίμενα από εκείνη. Ήταν τυπική και έπαιρνε προφυλάξεις, εκτός από μια φορά. Ήταν μια ατυχής σύμπτωση για τη δική μου σεξουαλική δραστηριότητα γιατί έτυχε να κάνω one nigh stand με κάποιον που δεν ήξερα και για να είμαι ειλικρινής ούτε που θυμάμαι τη μορφή του μέχρι σήμερα. Ήξερα ότι μπορεί να είναι πιθανός φορέας aids (ή να έχει οποιαδήποτε ασθένεια) όπως και κάθε άνθρωπος τη σήμερον ημέρα. Θα το θεωρούσατε υπερβολικό αν ζητούσα τις εξετάσεις του; κι αν ναι, τί άλλο θα μπορούσα να κάνω για να προστατευτώ; Εκτός από το προφυλακτικό που είναι μια λύση, αλλά δεν καλύπτει εντελώς, αφού ακόμα και έγκυος μένουν κάποιες (επίτηδες). Έχω βρεθεί σε τέλμα. Θα ήθελα να ξέρω το ιστορικό του καθενός προτού έρθουμε σε επαφή. Είμαι και λιγομίλητη και δεν ξέρω πως να το ζητήσω; Γιατί είναι ταμπού αυτές οι συζητήσεις; μπορούμε να τσακωθούμε με τον άλλο αλλά όχι να κάνουμε μια κουβέντα σημασίας για τους εαυτούς μας. Φυσικά πρέπει να εξεταζόμαστε κάθε χρόνο, αλλά αυτό δεν με προβληματίζει γιατί δεν κάνω κάθε μέρα σεξ με διαφορετικό άτομο (έχω σταθερά 3 πρόσωπα που κάνω σεξ και ξέρω ότι είναι οκ). Όποτε νιώθω απειλή όμως κάνω εξετάσεις.