Εμένα πάντως με έχουν πλησιάσει τυχαία σε σταθμό μετρό ενώ καθόμουν με τη φίλη μου και περιμέναμε άλλη μια. Ήρθε ένα παιδί χαμογελαστό, μου συστήθηκε και μου είπε ότι θέλει να με γνωρίσει επειδή του κίνησα το ενδιαφέρον. Και το έκανε όλο αυτό μόνος του, χωρίς να του είχα δώσει αφορμή ή να τον έχω κοιτάξει. Παρόλο που λοιπόν που δεν το προχώρησα, ούτε μου φάνηκε περίεργο ή κριπι, ούτε τον έκρινα από μέσα μου, ίσα ίσα το εκτίμησα που ήρθε και μου μίλησε ευθέως και με τόσο καλή διάθεση. Βέβαια πιστεύω παίζει μεγάλο ρόλο αν ο άλλος έχει όρεξη, εγώ εκείνη τη μέρα ήμουν χαρωπή χαρωπή μετά από το τελευταίο μάθημα εξεταστικής και πήγαινα για καφέ. Αν μου το έκαναν 8 η ώρα το πρωί και είχα τα νεύρα μου με τη δουλειά ή τη σχολή και νύσταζα, ίσως το αντιμετώπιζα με ευγένεια παλί, αλλά όχι ακριβώς με τόση θετική διάθεση.Παραταύτα, αν η περίπτωση είναι άλλη, δηλαδή αν και τα δύο άτομα δείχνουν ενδιαφέρον (κι όχι μόνο το ένα όπως συνέβη σε εμένα), αν υπάρχουν έστω και 1-2 βλέμματα, πιστεύω αξίζει τον κόπο να μιλήσεις. Αρκεί ένα φιλικό χαμόγελο και να πεις ότι σου έρθει εκείνη τη στιγμή, ειλικρινά.Η κολλητή μου γνώρισε το τωρινό της αγόρι ακριβώς έτσι. Την πλησίασε στο Μοναστηράκι και τη ρώτησε το όνομά της. Σε λίγο κλείνουν 1 χρόνο σχέσης. :)Αξίζει τέλος να σημειώσω ότι κάθε άτομο είναι διαφορετικό. Το γεγονός ότι εγώ ή κάποια άλλη δε νιώθουμε αυτομάτως απειλή όταν μας προσεγγίζουν έξω, δε σημαίνει ότι όλες είναι τόσο χαλαρές και είναι απολύτως κατανοητό αυτό. Οποι@ ενδιαφέρεται πάντως, αξίζει να προσπαθήσει χωρίς να φοβάται το αποτέλεσμα.
1.10.2019 | 12:03
Μιλώντας σε μια κοπέλα άγνωστη σε εξωτερικό χώρο (πλην μπαρ)
Εννοείται στα μπαρ και στα πάρτυ είναι αλλιώς η φάση. Θα μιλήσεις σε άγνωστη χωρίς ενδοιασμούς, γιατί το σηκώνει το κλίμα. Με τα υπόλοιπα τι γίνετε;Διαβάζω τακτικά τη στήλη "Σε Αναζητώ" στη LiFo, και έχω διαβάσει αμέτρητες φορές από διάφορες κοπέλες τη φράση "Κρίμα που δεν ήρθες να μου μιλήσεις".Ωραία, αλλά ΠΩΣ να γίνει κάτι τέτοιο, όταν δεν το σηκώνει το κλίμα;; Έρχεται ένας άγνωστος και σου λέει "Γεια είμαι ο..."...εγώ αν ήμουν κοπέλα, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόμουν είναι να προστατέψω τα προσωπικά μου αντικείμενα, καθώς θα μου την πέφτει (τακτική απάτης, σου αποσπώ την προσοχή και σε ξαφρίζω). Στην καλύτερη θα μπορούσε να ήταν απλά ένας γραφικός.Επειδή κυκλοφορώ συχνά σε στάσεις λεωφορείων, σε σταθμούς μετρό και προαστιακού, και γυροφέρνω στην αποβάθρα μέχρι να έρθει ο συρμός...το φαινόμενο να πλησιάζει ένας άγνωστος μια άγνωστη το βλέπω πολύ σπάνια. Συμβαίνει μερικές φορές τα Παρασκευοσάββατα το βράδυ, που αν μη τι άλλο το κλίμα το σηκώνει περισσότερο. Τις καθημερινές, και ειδικά τις πρωινές ώρες...όταν βλέπεις γύρω σου αγουροξυπνημένες φάτσες με μισόκλειστα μάτια, πως να μπεις στο mood; Παράδειγμα, είδα σήμερα μια κοπέλα στον Προαστιακό με τον καφέ στο χέρι και με έναν φάκελο. Την ψιλοκοίταξα, με ψιλοκοίταξε, ΟΚ fine. Σκέφτηκα να της πω "Είναι ωραίος ο καφές που πίνεις;;"...αλλά μετά λέω "Τι σαχλαμάρες σκέφτομαι Θέε μου. Forget it". Έχω σκεφτεί επίσης αρκετές φορές το ενδεχόμενο να πλησιάσω μια κοπέλα, ρωτώντας για έναν σταθμό ή κάποιον προορισμό, αλλά προσωπικά δεν θα το έκανα γιατί είναι σαν να κοροϊδεύω κατάμουτρα τον εαυτό μου, εφ'όσον το συγκοινωνιακό δίκτυο και τους δρόμους της Αττικής τους παίζω στα δάχτυλα. Συνεπώς δεν έχω πολλά περιθώρια. TL;DR: Αφού είναι "Κρίμα που δεν ήρθατε να μας μιλήσετε", πως θέλετε να σας προσεγγίσει ένας άγνωστος σε μια στάση λεωφορείου ή σε ένα σταθμό μετρό/προαστιακού χωρίς να φανεί γραφικός ή κλεφτρόνι; Έστω ότι αυτός που σας πλησιάζει είναι εμφανίσιμος, και καθαρός, και όχι λιγδιάρης.Εννοείται ότι είστε μόνη σας και είναι μόνος του. Δεν υπάρχουν παρέες στη μέση.
5
