ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν είναι υποχρεωμένη να σε κεράσει. Ο κανόνας είναι ο καθένας να πληρώνει τα δικά του. Δεν είναι η κοπέλα τσιγγούνα, απλά αν δεν υπάρχει κάποιος λόγος (γενέθλια, γιορτη,...) συνήθως δεν κερνάμε.

Θα πω κι ένα τελευταίο που μου χτύπησε άσχημα από την αρχή: δεν μιλάς για φιλία, δεν συμπεριφέρονται έτσι οι φίλοι όπως εσύ και θα σου πω τι εννοώ. Το να λες ιστορίες (πετάς μπηχτές; πως να το πω;) για να κόψεις αντιδράσεις δεν είναι σωστή συμπεριφορά ακόμη και όταν μιλάμε για δυο ξένους ανθρώπους. Παρίστανες ότι δεν άκουσες, έκανες, έρανες... Προσωπικά αυτά δεν μου αρέσουν καθόλου και ένιωσα άσχημα διαβάζοντας την Εξομολόγησή σου. Σχεδόν ντράπηκα ακόμη και γι' αυτό το "ψέλισσε" που έγραψες. Αυτά από μένα.

Λοιπόν, ακούστε. Κάποτε πριν πολλά χρόνια βρέθηκα για ένα διάστημα σε κάποιο μέρος για δουλειά. Εκεί γνώρισα έναν άντρα ο οποίος ήταν πάμφτωχος. Έμενε μαζί με τη μάνα του ζούσανε πολύ φτωχικά και το παιδί (γύρω στα 20 θα ήταν τότε) δεν έβρισκε δουλειά παρά μόνο το καλοκαίρι. Δεν είχε τελειώσει σχολείο αλλά ήταν βιβλιοφάγος σαν κι εμένα και είχαμε πάρα πολλά να πούμε. Τον συμπάθησα από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα, ήταν πολύ ήσυχος και πάντα κυκλοφορούσε μόνος του. Έτυχε λοιπόν να γνωριστούμε και κάναμε παρέα. Καθαρά φιλική παρέα. Ήξερα για την οικονομική του κατάσταση και πλήρωνα πάντα εγώ τους καφέδες ή τα σουβλάκια μας. Μια φορά μου είχε πει ότι το δέχεται γιατί με συμπαθεί πολύ και νοιώθει καλά μαζί μου, του είπα αμοιβαία τα αισθήματα και δεν το ξανασυζητήσαμε. Χάρηκα που το δεχόταν, φαινόταν ότι ήταν περήφανος άνθρωπος και δεν το συνήθιζε. Ήταν τιμή μου που το έβλεπε έτσι μαζί μου. Ήρθε που λέτε η ώρα να φύγω. Θα βρισκόμασταν τελευταία φορά, πήγαμε στο καφέ που συνηθίζαμε και μου είπε ότι θα κεράσει αυτός γιατί είχε σταθεί τυχερός και είχε βρει κάτι μεροκάματα. Μου είπε ότι θέλει να με καλέσει για φαγητό, έφερα κάποιες αντιρρήσεις γιατί σκεφτόμουν ποιός ξέρει πότε θα ξαναδουλέψει. Εκείνος όμως επέμενε, σχεδόν με παρακάλεσε είδα ότι το θέλει πολύ, κι έτσι δέχτηκα. Με πήγε σε ένα ακριβό φαγάδικο της περιοχής. Φάγαμε, ο άνθρωπος πλήρωσε και μετά όταν φύγαμε μου είπε να περιμένω. Όταν ήρθε κρατούσε ένα βιβλίο (ένα που είχαμε κουβεντιάσει και δεν το είχα διαβάσει) και μου το χάρισε. Αποχωριστήκαμε και κατά σύμπτωση έμαθα αργότερα ότι εκείνη την ημέρα είχε πάει με τα πόδια στο σπίτι του. Μιλάμε για χιλιόμετρα. Θέλω να πω,υπάρχουν άνθρωποι που είναι Άρχοντες ακόμη και στην μεγαλύτερη φτώχεια και πάντα συγκινούμαι όταν τον θυμάμαι. Όχι πως χρειαζόταν να μου αποδείξει κάτι. Θα τα ήξερα όλα αυτά και ας μην είχε χαλάσει ποτέ δεκάρα για μένα.

Προσωπικά παραδόξως δεν μου έχει τύχει να γνωρίσω κάποιον άνθρωπο, να τον συμπαθήσω και να προκύψει τσιγκούνης. Δεν έχω ούτε μια φίλη που να έχει τέτοια θέματα. Εικάζω ότι όταν εισπράττω κάτι πολύ θετικό από έναν άνθρωπο που μου αρέσει,με έναν μαγικό τρόπο αποκλείονται αυτομάτως κάποιες κατηγορίες χωρίς να είμαι σε θέση από την αρχή να το γνωρίζω. Οι περίφημες συναισθηματικές κεραίες; Δεν ξέρω. Η γενναιοδωρία πάντως είναι πολύ γοητευτικό στοιχείο και δεν έχει να κάνει με την οικονομική κατάσταση ενός ανθρώπου. Το ότι μπορεί ένας άνθρωπος να βρεθεί για καιρό με οικονομικές δυσκολιές, δεν τον κάνει λιγότερο γενναιόδωρο, αυτό είναι άλλο (και σαν φίλος πληρώνεις τα πάντα αν μπορείς και για όσον καιρό χρειαστεί,δεν το συζητώ). Ήθελα να δώσω παράδειγμα ενός γενναιόδωρου ανθρώπου που πάντα θυμάμαι όταν μιλάμε για τσιγκουνιές. Θα επανέρθω σε λίγο και θα σας πω.

Είμαι από τους ανθρώπους που κερνάνε, γιατί μου αρέσει, μ' ευχαριστεί μέσα μου. Ποτέ δεν μπήκα στην διαδικασία να σκεφτώ αν ο/ η τάδε με έχει κεράσει αντίστοιχα η' και ποτέ.Κατανοω εν μέρει αυτό που λες αλλά πραγματικά όταν κάτι βγαίνει αληθινά από μέσα σου δεν περιμένεις ανταπόδοση. Ο καθένας λειτουργεί διαφορετικά και κάνει αυτό που αισθάνεται.Αν δεν το αισθάνεται πολύ απλά δεν το κάνει. Αν κάποιος μ' έχει στηρίξει ανθρώπινα και έχει σταθεί ως πραγματικός φίλος, δεν θα κολλούσα ποτέ στο αν μου κέρασε τον καφέ.Προφανως αυτό που αναφέρεις είναι η κορυφή του παγόβουνου, καθώς κοιτώντας προς τα κατω, φαίνεται έλλειψη ουσιαστικής φιλίας.

Δεν την μπορώ την τσιγκουνιά, δεν την αντέχω.

Μια στιγμή... Αναφέρεις μια φιλία 13 ετών.. Σωστα;;13 χρόνια λοιπόν που έχετε αυτη τη φιλια, έχει κάνει κάτι άλλο μεμπτό;; Σαν φίλη σε εχει στηρίξει; Σε εχει βοηθησει; Την εχεις ...αντιστοιχα;;;Μήπως έχει καποιο σοβαρο προβλημα οικονομικό που δεν της επιτρέπει κερασματα;Αν εχει και δε το ξερεις ισως δεν ειναι μοα ουσιαστική φιλιά..

μηπως ειν φτωχή ??? κι μένα μου εχουν τύχει τετοια ............. δε ειν υποχρεωτικό να σε κερνούν μα ούτε κι εσυ βλαξ να κερνάς .....................