ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 25 χρονών. Μέχρι τώρα έχω κάνει δυο σοβαρες σχέσεις (και κάποιες άλλες πολυυυ συντομες, απλά για περνάει η ώρα, στις οποιες και δεν θα σταθώ).Η πρώτη μου σχέση τελείωσε στα 20 μου, ημασταν μαζι πολλά χρόνια, από το σχολείο.Ηταν λογικό να τελειώσει..Εδώ και 3,5 χρόνια είμαι με κάποιον 12 χρόνια μεγαλύτερο μου, έχουμε σοβαρό δεσμό και συγκατοικούμε τους τελευταιους 8 μήνες. Εδώ και καιρό αισθάνομαι περιεργα μαζί του..Σεξ πολυ δεν κάνουμε (δεν έχω αφήσει τον εαυτό μου, είμαι καλύτερα εμφανισιακά από όταν με γνωρισε), δεν βγαίνουμε (έστω για μια βολτα περπάτημα!), όλο τσακωνομαστε, συνεχεια τον ενοχλεί η συμπεριφορά μου, συνέχεια θα βρει κάποιο ψεγάδι σε αυτή..Προσπαθώ όσο μπορώ να είναι ευτυχισμένος, ποτε δεν του αρκεί τίποτα..Τον αγαπάω, αλλά πλέον δεν είμαι ο εαυτός μοου, όλο προσέχω τι θα πω και τι θα κάνω..Οι φίλοι και οι γνωστοί μου με εκθειάζουν,λένε τα καλυτερα για μενα, αλλά δεν μετράνε..Είναι δικοι μου άνθρωποι..Μήπως τελικά ειμαι ελαττωματικό προϊον? Μήπως τελικά μείνω μόνη μου για πάντα? Τόσο πολύ λάθος τα κάνω όλα πια?