ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μαμά μου με μεγάλωσε αρκετά καλά μέχρι την ηλικία των 9-10 μετά απλά άρχισε να κάνει τη ζωή μου δύσκολη και με έκανε να μη θέλω να θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια τα οποία κατέστρεψε. Ήμουν μικρή και με χτυπούσε για να ξεσπάσει τα νεύρα της κάπου και μου έχουν μείνει σημάδια από τις πληγές που μου έκανε και δυστυχώς μου την θυμίζουν συνεχώς. Πραγματικά μου έκανε τη ζωή δύσκολη και δεν ήθελε να είμαι χαρούμενη. Αφού μερικές φορές σκεφτόμουν να αυτοκτονήσω με αυτά που έκανε! Ήταν σαν δύο διαφορετικούς ανθρώπους τη μια έλεγε στη ζωή μου να κάνω ότι μου αρέσει και ότι με κάνει ευτυχισμένη και από την άλλη σχολίαζε αρνητικά οτιδήποτε έκανα και δε με άφηνε να κάνω αυτά που μου αρέσουν. Εμένα αυτό που μου άρεσε να κάνω και ακόμα μου αρέσει είναι να παίζω videogames. Από μικρή ηλικία ασχολούμουν με τα ηλεκτρονικά γενικότερα και αυτό που έλεγε η μαμά μου ήταν ότι έπρεπε να γίνω σωστή νοικοκυρά και να κάνω οικογένεια και ότι αυτά είναι μόνο για αγόρια γιατί αν παίζω τόσο βίαια games θα καταλήξω και εγώ να είμαι βίαια (και αυτό το είπε μια γυναίκα που κακοποιούσε το παιδί της) και ότι αυτά τα παιχνίδια είναι πράγματα του σατανά που αν τα παίζεις μπορεί να γίνεις και δολοφόνος (τα παιχνίδια που έπαιζα τότε δεν ήταν βίαια, μπορεί κάποια από αυτά να είχαν λίγους σκοτωμούς η λίγο ξύλο αλλά δεν ήταν από τα παιχνίδια που θεωρούνται βίαια!) οπότε μου έσπασε το playstation και μου είπε να κάτσω να πλύνω κάνα πιάτο ή να μάθω να μαγειρεύω γιατί δε ξέρω να φτιάχνω ούτε μακαρόνια. Της εξήγησα ότι αυτής της αρέσει να μαγειρεύει και να καθαρίζει (και να καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων γύρω της) έτσι εμένα μου αρέσουν τα παιχνίδια και είναι ένα χόμπι σαν όλα τα υπόλοιπα. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν να μου σπάσει και τον υπολογιστή μου και τότε ήταν που τα πήρα πραγματικά και από τότε μαλώναμε και με έκανε να κλαίω κάθε μέρα. Η αλήθεια είναι ότι με μισούσε και αυτή αφού μου έλεγε συνεχώς ότι μου εύχεται να αρχίσω τα ναρκωτικά και να γίνω πόρνη για να φύγω επιτέλους από το σπίτι και να μείνει στην ησυχία της ή ότι μετάνιωσε την ώρα και τη στιγμή που με γέννησε. Όλα αυτά που μου έκανε είχαν ως αποτέλεσμα να με κάνουν ένα τελείως κλειστό άτομο με κατάθλιψη που βγαίνει από το σπίτι μόνο για να πάει σχολείο και στο σχολείο άρχισα να απομακρύνομαι από τους φίλους που είχα και στα διαλέιματα κλειδωνόμουν σε μια τουαλέτα για να είμαι τελείως μόνη μου. Οι στιγμές που οι φίλοι μου έβλεπαν τις μελανιές και τις πληγές που μου έκανε η μάνα μου και με ρωτούσαν "Ποιος στο έκανε αυτό; Χαχα σε βαράνε στο σπίτι;" με έκαναν να νιώσω πολύ άβολα ακόμα και αν τα έλεγαν για πλάκα και ποτέ δε πίστεψαν κάτι τέτοιο. Αλλά δε μπορούσα να τους πω τίποτα γιατί ήξερα ότι δε νοιάζονται για μένα ούτε αυτοί, αυτό όμως είναι άλλο θέμα δε θα κάτσω να το αναλύσω, ευτυχώς τώρα έχω κάποιους καλούς φίλους αν και ακόμα μένω με αυτή τη στριμμένη που τώρα θέλει να κρίνει και τι θα σπουδάσω! Θέλω να πάω για τεχνικός Η/Υ ή κάτι παρόμοιο δεν έχω αποφασίσει ακόμα κι αυτή μου λέει να γίνω γιατρός η δικηγόρος για να είμαι πετυχημένη ενώ δεν έχω καν τις σωστές βάσεις για να το κάνω αυτό ευτυχώς σε ένα χρόνο περίπου θα φύγω από το σπίτι και θα ησυχάσω. Ξέρω ότι αυτό που θα πω τώρα θα ακουστεί πολύ κακό αλλά τώρα παριστάνω την καλή και πάω με τα νερά της για να μου δίνει λεφτά όσο θα είμαι φοιτήτρια και θα τα χρειάζομαι και θέλω όταν μεγαλώσει και με χρειαστεί αυτή να την πετάξω σε ένα γηροκομείο αλλά δε νομίζω να το κάνω τελικά γιατί θα την λυπηθώ.