ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν δικαιολογώ τις σπασμωδικες μου συμπεριφορες. Εχω υπαρξει ανυποφορη, χτυπιομουν, σε εχω φτυσει, σε εχω βρισει. Όλα αυτά λόγω των δικών μου ψυχολογικών. Δεν μίλαγες. Ζητούσα να μου μιλήσεις. Ζητούσα να φύγεις για να μη σε καταστρέψω με τα δικά μου ψυχολογικά. Κι εκεί πάλι πίστευες πως ήθελα να πάω στον επόμενο. Στο τέλος τα κατάφερα, σε έπεισα, εφυγες. Νόμιζα πως είχες καταλάβει. Ήμουν αδικαιολόγητη αυτές τις περίεργες μέρες, όμως τόσα είχαμε ζήσει, τόσες όμορφες στιγμές. Εκτός από σκατά σου έχω χαρίσει και αγάπη,απορώ πως δε θυμάσαι. Τόσα χρόνια ένιωθα αγάπη για σένα, και ενοχές για τις άσχημες στιγμές που σου προσεφερα. Σήμερα έμαθα ότι με μισείς, οτι με μισούσες,οτι σε εκανα χειροτερο ανθρωπο. Ημουν αυτη που ημουν, fucked up και δε μου φταιγες, σε εδιωξα γιατι ακριβως σε αγαπουσα. Δε με δικαιολογώ αλλα πονάω ανυποφορα, δεν ειμαι τοσο σκατενιος ανθρωπος ωστε να με μισεις. Γιατί δεν ήσουν ειλικρινής; γιατί δε μου πέταγες κατάμουτρα τις σκέψεις σου στην ώρα τους; γιατί με έκανες να πιστεύω πως δεν ήθελες να φύγεις επί τόσους μήνες που σε παρακάλαγα να φύγεις; Δεν δικαιολογώ τα αδικαιολόγητα, απλά για πρώτη φορά κάποιος με μισεί, κι αυτός ο κάποιος είσαι εσύ, όχι οποιοσδήποτε. Εαν δεχτώ πως είμαι τόσο σκατένια, μάλλον δεν έχω λόγο ύπαρξης, γιατί πάντα προσπαθούσα για το καλό. Έτυχε εσύ να φας τα σκατά μου, εκείνες τις δύσκολες για μένα εποχές, έτυχε να με μισήσεις. Τυχαίνει να διαλύονται όλα μέσα μου.