Η εσωστρέφεια είναι κομμάτι προσωπικότητας, όχι προβληματικό στοιχείο (κι αυτό σου το λέω εγώ που είμαι τέρμα εξωστρεφής). Αν βρίσκεις ευχαρίστηση σε δραστηριότητες μόνη σου, αυτό είναι καλό. Αν είχες κατάθλιψη, δεν θα είχες ενδιαφέρον ούτε γι' αυτά. Θα έλεγα μόνο να προσέξεις ένα σημείο αν γίνεται: μη βάζεις τόσο ψηλά τον πήχη στις προσδοκίες σου απ' τις διαπροσωπικές σχέσεις, είτε φιλικές είτε ερωτικές. Αν περιμένεις τον αμάν παράφορο έρωτα με ιδανικό ταίριασμα, αυτός μπορεί να μην έρθει και ποτέ, ή μπορεί να έρθει ως ψευδαίσθηση στην περίοδο των "ροζ γυαλιών" και να ξεφτίσει πολύ γρήγορα. Όπως και στις παρέες: μην περιμένεις ότι θα γνωρίσεις φίλες και φίλους που θα είναι εκεί για σένα 24/7, με αστείρευτη όρεξη και χρόνο για εξόδους που θα σ' ακολουθούν σε ό,τι προτείνεις. Τυχαίνει συχνά να ταιριάζουμε με τους άλλους μέσ' απ' την διαφορετικότητα, όχι ανεξάρτητα απ' αυτή. Γι' αυτό μην περιμένεις τα άκρα για να ζήσεις έξω απ' το καβούκι σου. Πολλές φορές από ένα "γιατί όχι" ξεκινάει μια ενδιαφέρουσα γνωριμία κι έρχονται και οι πιο αξέχαστες εμπειρίες.