ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο άσχημο ειναι το συναισθημα της μοναξιας,να μην έχεις τον ανθρώπο σου,να μοιραστεις απλες ωραίες στιγμες κ πόσο μαλλον στην ηλίκια που είμαι στα 37,χωρισα πριν λιγες μέρες κ τελικα συνειδητοποιω οτι αν κ υπηρχε αγαπη θέλαμε αλλα πραγματα και ο φοβος της μοναξιάς τελικά είναι εκείνος που σε δυσκολευει να παρεις την απόφαση,ποσο γεματη όμως ενοιωθα μαζί του,κ οχι επειδη ταιριάζαμε τόσο αλλα εχεις εναν ανθρωπο ν αγαπας,να τρως μαζί να βλέπεις μια ταινιασυνήθεια θα μου πείτε,δεν ξέρω,μπορεί,αν δεν τον ηθελα τοσο καιρο θα ειχα φυγει,ειναι ολα τοσο μπερδεμενα στο μυαλο μου,σαν να μην ξερω τι θέλω,ποιος ανθρωπος μου ταιριάζει..σαν να μην εχω προορισμο..απλα ετσι περνανε οι ωρες..ποιος αλλιως νοιωθει ετσι?