ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μαρεσει πολυ η συντροφια των ανθρωπων σιγουρα καποιες στιγμες τη χρειαζομαι αλλα ενω αγαπαω τους φιλους μου και την οικογενεια μου τις περισσοτερες φορες καθομαι μαζι τους γιατι αυτοι θελουν να ειμαι εκει.Το μεγαλυερο θεμα το εχω με την οικογενεια μου ,στι γιορτες και το καλοκαιρι τους επισκεπτομαι και προσπαθω να περναω χρονο μαζι τους αλλα δεν το απολαμβανω και εκνευριζομαι ψαχνω αδειο δωματιο στο σπιτι για να παω να κατσω μονη μου.Ειναι σαν να τελειωνει η κοινωνικη μου μπαταρια απο ενα σημειο και μετα, κουραζομαι αλλα δεν το καταλαβαινει ο κοσμος νομιζει οτι δεν τους θελω.Επισης αν και μενω εξωτερικο δεν παιρνω ποτε τους γονεις μου τηλεφωνο ή καποιον αλλο απο ελλαδα ολοι εχουν το ιδιο παραπονο και ειδικα το αγορι μου που ειναι σχετικα καινουριος στη ζωη μου και το παιρνει προσωπικα.Καταβαθος χαιρομαι πολυ που ειμαι μακρια και δεν κολλαει το αγορι μου σαν βδελλα, η οικογενεια μου δεν μου κανει ελεγχο και αν και μονη νιωθω ελευθερη,δεν θυμαμαι καν ποτε ηταν η τελευταια φορα που νευριασα γιατι μονο η αλληλεπιδραση μαζι τους με κανει να εκνευριζομαι.Και ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΟΥ ειναι τι θα απογινω σε αυτη τη ζωη τελος παντων τους αγαπαω πολυ αλλα απο μακρια.Πιστευω οτι οι ανθρωπινες σχεσεις οτι ειναι αλλη μια υποχρεωση ενω θα επρεπε να το ζηταω και οχι να το αποφευγω δεν ειμαι αντικοινωνικη κανω παρεα με παιδια απο σχολη μιλαμε βγαινω εχω σταθερες φιλες εδω που μιλαμε ελευθερα και ειλικρινα αλλα ξερω οτι οποτε θελω φευγω και εχω την ησυχια μου με αυτους τους ανθρωπους εδω υπαρχουν ορια και συγκεκριμενα αυτες οι δυο φιλες μου δεν ειναι κολλητσιδες που σε πριζυν και δοξα το θεο που τις βρηκα.Αλλα τι θα γινει θελω να κανω σχεση και να θελω να ειμαι με τον αλλο χωρις να θελω να τον πνιξω μετα απο 12 ωρες που θα ειμαστε μαζι,καθε φορα που κανω σχεση την αποκαλω χαλαρη ωστε να μην παρει αερα και μου φορτωθει ωσπου μετα απο καποιος μηνες τους χωριζω γιατι απλα τους βαρεθηκα και νιωθω οτι ειναι σπαστικοι και αποπνηκτικοι.Αλλα θελω να κανω οικογενεια πως θα γινει αυτο υπαρχει περισπτωση ν αβρω καποιον που να σεβεται την ιδιωτικοτητα μοναξια ή οτι εχω αυτο το θεμα τελος παντων που δεν ξερω πως λεγεται και να μου μοιαζει σε αυτο το κομματι, οσο για την πλευρα μου αυτοι οι τυποι μου αρεσουν οι λιγο αδιαφοροι και οχι τοσο οι αγαπησιαριδες που σεπνιγουν με αγκαλιες στο κρεβατι και δεν μπορεις να κοιμηθεις απο ασφυξια.Να προσθεσω οτι ετσι ημουν απο την νηπιακη μου ηλικια 3 με 4 καθομουν και επαιζα στο δωματιο μονη με κλειστη την πορτα για ωρες και οταν εμπαινε καποιος τρελαινομουν και τον εδιωχνα οποτε οι δικοι μου το συνηθησαν και με αφηνουν ωρες σε ησυχια αλλα ακομα ερχονται και χτυπανε και μου λενε να βγω εξω καποιες φορες.Οταν μεινω μοη για ωρες μπορει και μερες αναλογως τη φορτιση εχω καστει και 5 μερες κλεισμενη στο σπιτι μετα εχω ορεξη για ζωη και για ανθρωπους.Οποτε εγω το απολαμβανω και εν μερει το θεωρω νορμαλ αλλα κανει αλλος δεν το βρισκει και προσπαθουν να με αλλαξουν.Εχετε καποια εξηγηση για αυτο η μητερα μου ισχυριζεται οτι φταιει που ειμαι σκορπιος και οτι δεν μου εδωσαν τοσο προσοχη οταν ημουν μικρη και εδωσαν περισσοτερο στην αδερφη μου και ετσι συνηθησα να μενω μονη για ωρες αλλα ισα ισα πιστευω αυτοι οι ανθρωποι ειναι που χρειζοταν περισσοτερο την προσοχη και την στοργη μετεπειτα στη ζωη τους.Οταν ρωτησα τον πατερα μου γιατι δεν νιωθω οτι με αγαπαει τοσο μου ειπε οτι απλα αγαπαει λιγο περισσοτερο την αδερφη μου και οτι εγω ειμαι αντρακι και δεν χρειαζομαι κανακεμα.Με ενδιαφερει πολυ η γνωμη σας για αυτο γραφω και εδω γιατι τα χρονια περνανε και νιωθω οτι μαλλον θα μεινω μονη με πολλες γατες που τις λατρευω κιολας αλλα απο την αλλη τι νοημα εχει η ζωη χωρις καθολου ανθρωπους γυρω σου, οι γατες δεν αντικαθιστουν τους ανθρωπους.Επισης θα ηθελα να με διαφωτησετε και να μου πειτε αν θα ηταν χρησιμο να επισκεφτω καποιον ψυχολογο ή αν δεν χρειαζομαι τετοια βοηθεια.