ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά απο αρκετές εξομολογήσεις που διαβάζω σχετικές με μοναξιά και φίλους γράφω και εγώ την δική μου. Είμαι 35 και ανέκαθεν δεν είχα πολλούς φίλους. Στο παρόν, τρεις φίλες μου είναι παντρεμένες με παιδιά (οι δύο εκτός της πόλης που διαμένω) και η τέταρτη ήταν και είναι πάντα σε σχέση και με θυμάται στα "διαλλείματα" (και μόλις φέτος το συνειδητοποίησα). Σε ότι αφορά φίλους, δύο είχα σε όλη μου τη ζωή αλλά εξέφρασαν ερωτικό ενδιαφέρον, αρνήθηκα και έφυγαν. Στην δουλειά μου είμαι μόνη μου, χωρίς συναδέλφους και σχέση δεν έχω τώρα. Οπότε έχω φίλους για να μιλήσω μα όχι για να βγω, διασκεδάσω κτλ. Αυτό που θέλω να πω είναι πως μπορεί οι συγκυρίες και οι αποφάσεις σου να σε φέρουν σε ένα σημείο που να μην έχεις φίλους (ή σχέση). Προσπαθείς όμως να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς για σένα ( ξεκινάς γυμναστήριο, ένα χόμπι, κάτι να σε ευχαριστεί). Και κυρίως δεν παραιτείσαι. Συγγνώμη για το σεντόνι..